Bütün hafta eve kapanmıştım. Serra cadısı beklediğim gibi işin içine polis karıştırmamıştı. Yaptığı aklıma geldikçe delirecek gibi oluyordum. Defilede çekilen fotoğraflar magazine düşmüştü ve elbiselerin modelleri fazlasıyla konuşulmuş, bugüne kadar yaptığı en iyi seri olduğu söylenmeye başlanmıştı. O yazılanları okudukça da iyice delirecek gibi oluyordum çünkü o tasarımlar bana aitti Ona değil.
Modaevinden Arif, Eylem ve İdil arayıp neden gitmediğimi sormuştu sebebini söylemeden işi bıraktım demiştim ki onlarda dağıttığım işyerlerine çalışmak için birkaç gün gidemeyip etrafın toparlanmasını beklemek zorunda kalmışlardı. Sayemde bütün çalışanlar izin yapmıştı.
Günlerdir ağlamaktan bitap düşmüştüm. Nasıl toparlanacağımı bilmiyordum ve Tamer’i yanımda istiyordum. Olanları anlatmıştım her a
