Yataktan çıkmadan ağlamaya devam ederken İrem arayıp duruyordu. Telefonu açtığımda ‘’İrem!’’ diyerek hıçkırıklara boğuldum.
‘’Kuzum, neden ağlıyorsun?’’
Ağlamaktan nefeslerim kesik kesik çıkmıştı. ‘’Nişan o şerefsizin nişanıymış.’’
‘’Nasıl yani?’’ derken sesi şaşkındı.
‘’O pislik nişanlanıyormuş hayır bir de kızın elbisesini kendi ellerimle yaptım. Aralarında konuşanları duydum. Kafe sahibi falan değilmiş garsonmuş nişanlandığı kızın babasının beş tane kafesi varmış evlenme hediyesi olarak birinin işletmesini adam buna vermiş. İrem bu piç beni en başından beri aldatıyormuş. Neden başkası hayatındayken gelip benimle oldu?’’
Anlattıklarımla O da sessiz kalmıştı. Konuştuğunda da, ‘’Tatlım hemen ilk uçakla geri dön.’’ dedi.
‘’Dönmem.’’ diyerek iç çektim. ‘’Daha olanların hesabını verece
