ZAMAN: Şapeldeki suikast girişiminden hemen sonra
YER: İsviçre sınırında, terk edilmiş dağ evi
Soğuk gece…
Kar yavaşça yağıyor ama içerideki sıcaklık teni değil, ruhları yakıyor.
Rafael ve Neva küçük, taş duvarlı bir dağ evinde saklanıyorlar.
Rafael, sessizce pencereyi kapatıyor.
Ama aklı Neva’nın dudaklarında.
---
💋 AYNI YATAKTA – GEÇMİŞLE ŞİMDİ ARASINDA
Neva eski bir yün battaniyenin altında titriyor.
Gözlerinde korku yok.
Ama karışıklık var.
Rafael, ceketini çıkarıp onun yanına yatıyor.
İkisi de yüz yüze.
Hiçbir şey söylemiyorlar.
Çünkü bazen aşk sadece bakışta başlar…
ve ten değmeden de zehir gibi işler.
Rafael fısıldıyor:
> “Seni öptüm.
Ama fark ettim ki...
ben hâlâ anneni seviyorum.”
Neva gözlerini kapatıyor.
Ama kaçmıyor.
> “Ben de onun yokluğunda büyüdü
