ZAMAN: Neva ve Rafael’in yasak gecesinden sonra
---
Sabah sessizdi.
Ama yatak konuşuyordu.
Nevanın çıplak sırtı, çarşafa yapışmıştı.
Rafael’in nefesi hâlâ onun ensesindeydi.
Ama artık tenin altında arzu değil… ceza vardı.
---
🛏️ NEVA – “BUNU UNUTMA, BU GECE BİZİ TEMİZLEMEDİ.”
Neva başını yastıktan kaldırdı.
Gözleri şiş, dudağında kan izleri vardı.
Ama kalbinde ilk kez soğuk bir huzur.
> “Bu gece...
Babamla yattım.
Ama kendimle savaştım.
Ve o savaşı ben kazandım.
Çünkü bu yatağa ben bir kadın olarak girdim,
ama artık bir cellat olarak kalkıyorum.”
---
💣 RAFAEL – AŞK MI, HİÇLİK Mİ?
Rafael hâlâ uyanıktı.
Ama hareket etmiyordu.
Çünkü içindeki fısıltı, çığlık olmuştu.
> “Sen ona sahip oldun.
Ama o artık sana bakarken ‘kadın’ değil…
günahını görüyor.”
“Ve sen artı
