YER: Neva’nın özel odası
ZAMAN: Rafael’in gidişinden üç gün sonra
---
Neva pencere kenarında oturuyordu.
Üzerinde ince, siyah bir sabahlık.
Sırtı çıplak.
Omzuna düşen saçları dağınık ve karışıktı,
tıpkı içi gibi.
Helena sessizce içeri girdi.
Elinde şarap, ama gözlerinde daha fazlası vardı.
> “Sen Rafael’i sevdin,” dedi Helena.
“Ama o seni sadece kaçırdı.
Ben ise seni çözdüm.”
Neva döndü.
Gözleri yorgundu ama boş değildi.
> “Beni çözmeye çalışan herkes ya öldü,
ya bende kayboldu.
Hangisini seçiyorsun?”
Helena gülümsedi.
Şarabı bırakıp Neva’ya yaklaştı.
Diz çöktü.
Parmakları Neva’nın dizine dokundu.
Gözlerini kaldırmadan fısıldadı:
> “Sana dokunmak için çözmek zorunda değilim.
Sana ait olmak için yanmak istiyorum.”
---
🔥 TENSİYON YÜKSELİRKEN: ARZUNUN GERGİN
