YER: Prag / Terkedilmiş tiyatro binası – gece
ZAMAN: Rafael’in bankaları çökertmesinden 2 gün sonra
Binanın içinde sadece eski koltuklar, yırtık kadifeler ve geçmişin yankısı vardı.
Neva, siyah deri ceketiyle ağır adımlarla içeri girdi.
Yanında Kuzgun, biraz geride Rafael.
Ama Neva’nın gözleri sadece tek bir kadını arıyordu.
Loş ışıkta bir kadın oturuyordu.
Uzun boylu, keskin bakışlı, saçları gece gibi siyahtı.
Üzerinde sanki cenazeye gelen bir savaşçı gibi koyu kıyafetler…
> “Ben Zambak’ın kızı değilim,” dedi yavaşça.
“Ben onun bedelinin vücut bulmuş hâliyim.
Adım Lina.”
---
🕷️ LİNA – NEVA’YA DOKUNAN BİR AYNADIR
Lina, ayağa kalktı.
Neva’ya yaklaştı.
Birbirlerine birkaç adım mesafede durdular.
Neva göz göze geldi:
> “Annen için buradayım.
Ve onun gibi ölmeyeceğim.
