ความเงียบเข้าปกคลุมโถงจัดเลี้ยงทันทีที่คล้าวเอ่ยประโยคนั้น ทุกสายตาจับจ้องไปที่เขาและอลิซ ซิลเวสเตอร์เองก็ชะงักไปเล็กน้อย ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ แต่ก็ยังคงแฝงไว้ด้วยความเยือกเย็น
"บังอาจ! เจ้าเป็นใครถึงกล้ามากล่าวหาข้าในที่แห่งนี้!" ซิลเวสเตอร์ตะโกนเสียงกร้าว "ทหาร! จับตัวพวกมัน!"
แต่ก่อนที่ทหารองครักษ์จะก้าวเข้ามา เจ้าชายคาเลบที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็ก้าวออกมาข้างหน้าทันที แววตาของเขาคมกริบและเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
"เดี๋ยวก่อน!" เจ้าชายคาเลบออกคำสั่งเสียงดังก้อง "ท่านมหาเสนาบดี! การกล่าวหาเช่นนี้ไม่อาจมองข้ามได้! เราควรให้โอกาสพวกเขาได้ชี้แจงความจริง"
ซิลเวสเตอร์มองเจ้าชายคาเลบอย่างไม่พอใจ แต่ก็จำใจพยักหน้า เพราะไม่อยากสร้างความขัดแย้งกับเจ้าชายต่อหน้าสาธารณะชนมากไปกว่านี้
"เอาล่ะ! ถ้าพวกเจ้าคิดจะกล่าวหาข้า ก็จงแสดงหลักฐานมาให้ทุกคนเห็น!" ซิลเวสเตอร์ท้าทาย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นใจว่าไม่มีใครหาหลักฐานใดๆ มาเล่นงานเขาได้
คล้าวส่งจดหมายลับในมือให้อลิซ อลิซรับจดหมายมาด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย แต่เธอก็รวบรวมสติและก้าวขึ้นไปยืนข้างๆ คล้าวต่อหน้าทุกคน เธอเปิดจดหมายออก และเริ่มอ่านเนื้อความข้างในด้วยน้ำเสียงที่ดังฟังชัด
"จดหมายฉบับนี้คือสิ่งที่มหาเสนาบดีซิลเวสเตอร์ส่งถึงผู้สมรู้ร่วมคิดของเขา ซึ่งระบุถึงแผนการวางยาพิษเจ้าหญิงเอลิเซียอย่างละเอียด" อลิซกล่าว "และยังกล่าวถึงการใช้ชื่อของเลดี้เซเรน่า ฟอน วาลดีส เป็นแพะรับบาป เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากแผนการที่แท้จริงของเขาในการยึดอำนาจ!"
เสียงฮือฮาดังขึ้นทั่วโถงจัดเลี้ยง ขุนนางบางคนเริ่มมีสีหน้าไม่สบายใจ ซิลเวสเตอร์เองก็หน้าถอดสี แต่เขาก็ยังคงพยายามรักษาท่าที
"หลักฐานปลอม! นี่มันเป็นเรื่องเหลวไหล!" ซิลเวสเตอร์ตะโกน "เจ้าหญิงเอลิเซียถูกวางยาพิษจริง! และเลดี้เซเรน่าก็คือผู้กระทำ!"
อลิซยิ้มเย้ยหยันเล็กน้อย เธอรู้ว่าซิลเวสเตอร์กำลังตกหลุมพรางที่เธอเตรียมไว้
"ถ้าอย่างนั้น ท่านมหาเสนาบดีช่วยอธิบายหน่อยได้ไหมคะว่า ทำไมยาพิษที่ท่านใช้จึงมีส่วนผสมของ ดอกสนสีเงิน ซึ่งเป็นสมุนไพรหายากที่เติบโตเฉพาะในป่าลึกทางใต้ของอาณาจักรเท่านั้น และยังเป็นสมุนไพรที่ใช้ได้เฉพาะผู้ที่เข้าใจศาสตร์แห่งยาพิษขั้นสูง ซึ่งในอาณาจักรนี้มีเพียงท่านเท่านั้นที่เชี่ยวชาญ!" อลิซเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ราวกับกำลังกดดันให้ซิลเวสเตอร์จนมุม
ขุนนางหลายคนเริ่มกระซิบกระซาบกัน เพราะพวกเขารู้ดีว่ามหาเสนาบดีซิลเวสเตอร์เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพรและยาพิษมานานแล้ว ซิลเวสเตอร์อึ้งไปครู่หนึ่ง เขาสังเกตเห็นว่าอลิซไม่ใช่เลดี้เซเรน่าคนเดิมที่เขาเคยรู้จัก
"และสุดท้าย" อลิซกล่าวต่อ น้ำเสียงของเธอดังกังวานไปทั่วโถง "หลักฐานที่แท้จริงที่พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของดิฉัน และเปิดเผยความชั่วร้ายของท่านมหาเสนาบดีซิลเวสเตอร์ คือสิ่งนี้!"
อลิซดึงดอกไม้รัตติกาลที่เรืองแสงสีฟ้าอ่อนๆ ออกมาจากที่ซ่อน ทุกคนในงานเลี้ยงเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง เพราะดอกไม้นี้เป็นเพียงตำนานที่เล่าขานกันมานานหลายศตวรรษ
"ดอกไม้รัตติกาลนี้ สามารถชำระล้างความชั่วร้ายและพิษร้ายได้ทุกชนิด!" อลิซชูดอกไม้ขึ้นสูง "เจ้าหญิงเอลิเซียถูกวางยาพิษโดยท่านมหาเสนาบดีซิลเวสเตอร์! และตอนนี้ ดิฉันจะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าใครคือผู้กระทำผิดตัวจริง"
อลิซเดินตรงเข้าไปหาเจ้าหญิงเอลิเซียที่ยืนอยู่ด้วยสีหน้าซีดเผือด เธอค่อยๆ วางดอกไม้รัตติกาลลงบนฝ่ามือของเจ้าหญิง ทันทีที่ดอกไม้สัมผัสกับผิวของเจ้าหญิงเอลิเซีย มันก็เปล่งแสงสีฟ้าจ้าขึ้นมาอย่างรุนแรง แสงนั้นส่องสว่างไปทั่วร่างของเจ้าหญิง พิษร้ายในกายของเจ้าหญิงเอลิเซียถูกขับออกมาในรูปของควันดำจางๆ ที่ลอยขึ้นไปในอากาศแล้วสลายหายไป
เจ้าหญิงเอลิเซียสูดหายใจเข้าเต็มปอด ดวงตาที่เคยหมองคล้ำกลับสดใสขึ้น สีหน้าของเธอเปลี่ยนจากซีดเผือดเป็นสดใสขึ้นมาทันตาเห็น
"ท่านแม่… ข้า… ข้ารู้สึกดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ!" เจ้าหญิงเอลิเซีย กล่าวด้วยความตกใจและยินดี
ทุกคนในงานเลี้ยงส่งเสียงฮือฮากันอย่างเกรียวกราว นี่คือปาฏิหาริย์! และเป็นหลักฐานที่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าคำกล่าวหาของอลิซเป็นความจริง
ซิลเวสเตอร์หน้าซีดเผือดราวกับศพ เขารู้ว่าแผนการทั้งหมดของเขาล้มเหลวแล้ว เขามองอลิซด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความแค้น ก่อนที่จะหันหลังและพยายามหลบหนี
"หยุดเดี๋ยวนี้นะซิลเวสเตอร์!" เจ้าชายคาเลบตะโกนก้อง เขาชักดาบออกจากฝักและพุ่งเข้าใส่ซิลเวสเตอร์ทันที คล้าวเองก็พุ่งตามไปสมทบ ทำให้ซิลเวสเตอร์ไม่สามารถหลบหนีไปได้
การต่อสู้ดุเดือดเกิดขึ้นใจกลางโถงจัดเลี้ยง ซิลเวสเตอร์ใช้พลังเวทมนตร์อันมืดมิดโจมตีเจ้าชายคาเลบและคล้าวอย่างบ้าคลั่ง แต่ทั้งสองคนก็ร่วมมือกันอย่างแข็งแกร่ง เจ้าชายคาเลบใช้ดาบของเขาอย่างคล่องแคล่ว ในขณะที่คล้าวใช้พลังเวทมนตร์ธาตุพฤกษาช่วยในการป้องกันและโจมตี
อลิซมองดูการต่อสู้นั้นด้วยความหวัง เธอรู้ว่านี่คือบทสรุปของเรื่องราวทั้งหมด และเธอจะต้องเป็นผู้เขียนบทสรุปนี้ด้วยมือของเธอเอง