รอบด้านคลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่เดินขวักไขว่
คหบดีหนุ่มผู้หนึ่งเป็นพ่อค้าซึ่งทำกิจการครอบคลุมทั่วสารทิศหลากหลายพื้นที่ นับเป็นคนกว้างขวางมาก การเดินเที่ยวเช่นนี้แน่นอนย่อมพบเจอคนรู้จักไม่มากก็น้อย
“คุณชายหลิว” บุรุษผู้หนึ่งประสานมือค้อมเอวทักทายหลิวไท่หยางทันทีที่มีโอกาสได้เจอกันบนท้องถนน
หลิวไท่หยางประสานมือตอบนิ่งๆ “เถ้าแก่หลี่”
คนผู้นี้แต่งกายหรูหราท่าทางภูมิฐานดูมีฐานะมั่งคั่ง คงร่ำรวยไม่น้อย ซิงเยว่ลอบมองประเมินเงียบเชียบ
เถ้าแก่หลี่ไม่รอช้า การได้เจอหลิวไท่หยางยากยิ่งกว่าหาทองคำ “ไม่เจอกันนาน ร่วมดื่มชาสักคราได้หรือไม่? ข้ามีสินค้าใหม่จะเสนอท่าน”
หลิวไท่หยางหันมองซิงเยว่แวบหนึ่งก่อนปฏิเสธยิ้มๆ “วันนี้เห็นทีจะไม่สะดวก แต่หากเถ้าแก่หลี่ส่งคนไปนัดหมายกับคนของข้าล่วงหน้า ข้าจะรับพิจารณาแล้วกัน”
เถ้าแก่หลี่หน้าเจื่อนเล็กน้อย เพิ่งตระหนักได้ลึกซึ้งว่าการเจรจาการค้ากับคนระดับหลิ
