หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาหลายวันแล้ว
บุรุษผู้กลัดกลุ้มยังคงต้องอาศัยนอนหนุนตักนุ่มนิ่มเพื่อคลายอาการเคร่งเครียด
ในคืนที่มืดมิดมองไม่เห็นแม้แต่เสี้ยวจันทร์ ซิงเยว่ถูกหลิวไท่หยางยึดตัวไว้ที่ตั่งตัวยาวริมหน้าต่าง
นางนั่ง เขานอน ศีรษะหนุนอยู่บนตักนางตลอดคืน
กลิ่นหอมสบายจากร่างเนื้อนวลอบอวลคละเคล้ากับกลิ่นอายกร้าวแกร่งจากคนร่างใหญ่ ทั้งสะอาดและบริสุทธิ์ยิ่งกว่ากลิ่นอายไหนๆ
ไม่มีเรื่องกามารมณ์มาเกี่ยวข้อง
แน่นอนว่าไม่อาจข้องเกี่ยวกันเชิงชู้สาวได้แม้แต่น้อย เหตุเพราะฝ่ายหนึ่งเป็นบุรุษที่มีคู่หมั้นแล้ว
และอีกฝ่ายยังเย่อหยิ่งถือตัวมากพอที่จะไม่ทำเรื่องผิดศีลธรรมกับผู้ชายที่มีเจ้าของ
หลิวไท่หยางไม่มีทางทำลายเกียรติของนางในดวงใจ
ซิงเยว่เองก็ไม่คิดเป็นอนุใครเช่นกัน
แม้ว่าผู้คนจะมองพวกเขาเป็นอื่น หากแต่ข้อเท็จจริงเป็นสิ่งที่สองชายหญิงรู้ดีแก่ใจก็เพียงพอแล้ว
“ข้าส่งคนไปตามหาผู้แซ่เนี่ยทุกสารท
