รณเทพขบกรามแน่นจะให้บุตรชายเพียงคนเดียวไปได้เสี่ยงได้ยังไง เขายอมไม่ได้ เขาแก่แล้วแต่รณวิทย์ยังมีอนาคต บริษัทของตระกูลเขาก็ตั้งใจจะให้ลูกชายคนเดียวสืบทอด
“แกไปไม่ได้วิทย์ พ่อให้แกไปไม่ได้!”
“ผมจะไม่มีวันได้ชื่อว่าเป็นลูกอกตัญญูที่มองพ่อตัวเองไปเสี่ยงอันตราย แล้วตัวเองเอาแต่มุดหัวอยู่ในบ้านหรอกนะครับ ไม่ว่าพ่อจะว่ายังไงผมก็จะไป ผมจะทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด นี่คือความกตัญญูของผมที่มีให้พ่อ ผมขอร้องล่ะครับพ่ออย่าห้ามผมเลย พ่อยังมีเอลี่นะครับ”ชายหนุ่มเตือนสติบิดา
หญิงกลางคนน้ำตารื้นภูมิใจที่ลูกกตัญญู แต่อีกใจก็ห่วงกลัวลูกได้รับอันตราย หากสวรรค์เห็นใจขอได้โปรดช่วยคุ้มครองลูกของเธอด้วยเถิด อย่าเห็นเป็นอะไรไปเลยเธอได้แต่ภาวนา
“ลูกจะไปจริงๆ เหรอวิทย์...”วิอาภาถามเสียงแผ่วเบา
“ครับแม่”
น้ำตาคนเป็นแม่รินไหล ใจแม่สั่นไปหมด เพียงรู้ว่าลูกต้องเดินทางไปไกลหูไกลตาเสี่ยงอันตราย
“รักษาเนื้อรักษาตัวนะ
