Hep kitaplarda okuduğum, Türk filmlerinde gördüğüm ama hiç yaşamadığım bir duygu sarmıştı içimi. Hani konusu özellikle Anadolu’da veya Çukurova’da geçen romanlarda, yazın damda yatılan veya yere yün yatağı serilen hikayelerde, şehirde yaşayan ama yaz tatilinde anneanne/babaanne evine, köye giden kahramanın anlattığı o yuva, o eve dönüş, garip bir güvenlik hissini yaşıyordum aylar sonra çatısı altında uykuya gittiğim evde. Dışarıdan bakan birine göre ne işim vardı bu evde? İçeriden bakıyorum ve ben de anlamlandıramıyorum bu evde kalmayı. Ama içimden kalmak geldi. Her yerde benim kokum vardı hâlâ. Her şeyde izim duruyordu. Benim evimdi zaten burası. Yusuf’tan istesem, anahtarı bırakıp, ceketini bile almadan çıkıp giderdi zaten. Ama benim istediğim şey ev değildi işte.
Misafir odasında uyud
