เฮดว๊าก
1305 Words
"พวกแก ทำไมฉันรู้สึกว่าทุกคนมองพวกเราแปลกๆว่ะ" ฉันที่รู้สึกประหม่ากับสายตาที่จดจ้องมาที่พวกเรา มันเลยทำให้ฉันทำตัวไม่ถูก แถมทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดแปลกๆ ไม่เป็นตัวของตัวเองเลยสักนิด
"ก็มองคนสวยอย่างพวกเราไง ตอนนี้ ณ จุดนี้พวกเราสามสาวสวยที่สุดแล้วค่ะ แกก็หัดมีความมั่นใจในตัวเองหน่อยเถอะ สวยๆเชิ่ดๆเข้าไว้ จะได้มีแฟนเหมือนคนอื่นเขาเสียที แล้วเลิกซะนะนิสัยแสบๆซนๆของแกเนี่ย" ถ้ามันไม่เลิกนะผู้ชายอาจจะหนีมันจนกระเจิงหมด ถึงหน้าตามันจะน่ารักนะ แต่นิสัยมันคือไม่ได้จริงๆ
"เออๆ พวกแกอ่ะ บ่นฉันกันอยู่นั่นแหละ" ไม่รู้มันจะบ่นอะไรกันนักกันหนา
"แล้วมันน่าบ่นไหมล่ะ ชิ" ถ้ามันเป็นกุลสตรีที่สวยและเรียบร้อยกว่านี้ฉันก็ไม่ได้อยากจะบ่นหรอก
"โอ้ย! พอๆพวกแก หยุดทะเลาะกันสักที ตอนนี้เรารีบเข้าไปลงทะเบียนกันก่อนเถอะ คนเริ่มจะเยอะแล้วเนี่ย" ก่อนที่พวกเราสามคนจะวิ่งไปต่อแถวกับเพื่อนๆอย่างมีระเบียบ จนรอไม่นานก็มาถึงคิวเธอ
"น้องชื่ออะไรครับ เรียนสาขาอะไร" เรย์ หนุ่มหล่อประจำคณะเอ่ยถามรุ่นน้องขึ้น แต่แอปแฝงไปด้วยความชื่นชอบ
"หนูชื่อ แอม ไอยวริญ เกษมแก้ว สาขาวิศวกรรมไฟฟ้าค่ะ" ฉันจึงเอ่ยแนะนำตัวเองตามที่พี่เขาถามเป้ะๆ เพราะรุ่นพี่ถามอะไรมาเธอก็ตอบไปอย่างนั้น
"ครับ พี่ชื่อเรย์นะ อยู่ปี 2 สาขาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ งั้นน้องเซ็นต์ชื่อตรงนี้หน่อยนะครับ แล้วรับป้ายนี้ไปเก็บรักษาไว้ดีๆ แล้วอย่าทำหายล่ะเพราะมันต้องใช้ตอนทำกิจกรรม ถ้าน้องทำหายอาจจะต้องโดนทำโทษนะครับ" เรย์จึงเอ่ยแนะนำตัวและอธิบายรายละเอียดให้น้องฟังยิ้มๆ
"ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ" เธอจึงหยิบปากกาที่พี่เขายื่นให้เซ็นต์ชื่อก่อนจะรับป้ายมาแขวนคอและเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะเดินออกมาหาเพื่อเธอที่รออยู่
"ทำไมของมึงนานจังว่ะยัยแอม พวกฉันสองคนยืนรอแกกันตั้งนานสองนาน" พลอยจึงหันหาถามแอมอย่างจับผิด
"กูว่าก็ไม่นานมากนะ กูยืนฟังพี่เขาพูดแค่แปปเดียวเอง" ไม่เห็นจะนานตรงไหนเลย พวกแกอ่ะคิดมากไปเอว
"เดี๋ยว! พี่เขาพูดอะไรให้มึงฟังก่อน ทีพวกกูสองคนไม่เห็นจะพูดอะไรเลย แค่ให้เซ็นต์ชื่อแล้วรับป้ายมาแค่เนี่ย" ดูมันจะมีอะไรซะแล้วสิ
"ก็พี่เขาแนะนำตัวเองว่าชื่ออะไรให้ฉันฟัง แล้วก็บอกว่าให้เก็บรักษาป้ายนี้ไว้ดีๆ แล้วอย่าทำหายไม่งั้นอาจจะโดนทำโทษ ก็แค่เนี่ย พอฉันฟังเสร็จก็เดินออกมาหาพวกแกเลยเนี่ย" ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกเลย พี่ๆคนอื่นก็พูดแบบนี้กันทั้งนั้น (มั้งนะ)
"หืมม มีการแนะนำชื่อตัวเองให้ฟังด้วย มีอะไรในกอไผ่รึป่าวจ๊ะ" ทีพวกเธอไม่เห็นจะแนะนำตัวเองให้ฟังเลย แล้วแนะนำตัวเองเพื่ออะไรก่อนจ๊ะ คริ คริ
"บ้า! จะมีอะไรได้ล่ะ พวกแกก็คิดมากไป เราไปหาที่นั่งกันก่อนเถอะ เดี๋ยวคนเยอะแล้วจะไม่มีที่นั่ง" ไม่รู้มันสองคนจะพากันคิดมากไปไหน
"จ้าาา/จ้าาา" พวกมันสองคนจึงส่งสายตามาให้ฉันอย่างล้อเลียน
"เห้ย! ไอ้เรย์ มึงชอบน้องเขาหรอวะ กูเห็นมึงมองตามน้องเค้าไปนะเว้ย" ริวเพื่อนสนิทเรย์เอ่ยถามเพื่อนขึ้นยิ้มๆ เพราะเขาได้หันมาเห็นจังหวะนั้นเข้าพอดี
"มึงอย่ายุ่งหน่า มันไม่มีไรหรอก ก็แค่เห็นว่ารุ่นน้องน่ารักดี" ไอ้เพื่อนเวรนี่ก็เสือกเก่งจริงๆ
"เหรอออ" น่าเชื่อมากมั้ง
"เออ! มึงน่ะเลิกยุ่งเรื่องของกูได้แล้ว แล้วไปทำหน้าที่ของตัวเองเถอะ รุ่นน้องยังยืนต่อแถวกันอีกตั้งเยอะ" เอาเวลาเสือกเรื่องของกู ไปสนใจรุ่นน้องที่ยืนต่อแถวกันอยู่จะดีกว่าไหมไอ้เพื่อนเวร
"คร้าบๆเพื่อน ไปแล้วคร้าบ" แหม! พอจับได้หน่อย ทำเป็นไล่
"เห้อ! ไอ้เวรหนิ ชอบเสือกจริงๆ" เขาล่ะเบื่อมันที่ชอบรู้ทันเขาไปหมด เสือกเก่ง ยุ่งเก่ง วุ่นวายมาก หูตาไวไปหมด
Talk ดิว
"เห้ย!ไอ้ดิว วันนี้มึงต้องไปเป็นเฮกว๊ากรับน้องนะเว้ย พอดีอาจารย์ล็อกตัวมึงไว้แล้วเรียบร้อย" ไบรท์เพื่อนสนิทดิวเอ่ยบอกขึ้น เพราะเขาพึ่งถูกอาจารย์เรียกตัวไปหาก่อนที่จะมาถึงที่นี่เมื่อกี้นี้
"ทำไมต้องเป็นกูวะ กูไม่อยากเป็น มันน่ารำคาญ" อาจารย์คิดไงวะถึงเอาเขาเป็น น่ารำคาญตายห่า
"ก็มึงโหด ดุ ตรงใจอาจารย์เค้ามั้ง" ในบรรดาเพื่อนๆทุกคน มันนี่แหละที่ดูนิ่ง โหด ดุ ที่สุดแล้ว
"แล้วทำไมอาจารย์ไม่ถามกูสักหน่อยวะ ว่ากูอยากจะเป็นไหม" ทำไมอาจารย์ทำกับเขางี้วะ
"ก็อาจารย์รู้ไงว่าถ้าถามมึง มึงคงปฏิเสธอ่ะ เลยล็อกตัวแหน่งไว้ให้มึงโดยเฉพาะเลย" อาจารย์เค้าจะถามมึงให้โง่อยู่หรอกมั้ง รู้ๆอยู่แล้วว่ายังไงมึงก็ต้องปฏิเสธ
"โห่! อาจารย์แม่ง" ทำไมอาจารย์เป็นงี้วะ เซ็งชิปหาย แม่ง!!
"หึหึ!! มึงก็ทำใจซะเถอะ ยังไงมึงก็ไม่พ้นจากตำแหน่งนี้หรอก" เพราะอาจารย์ล็อกตัวมึงไว้แล้วยังไงล่ะ หึหึ!!
"แล้วมึงล่ะรอดไหม" ดิวที่รู้ว่าตัวเองไม่รอดแล้วตอนนี้ จึงหันมาถามเพื่อนสนิทอย่างไบรท์ว่ารอดไหม
"รอดก็โชคดีเกินไปแล้วไอ้ชิปหาย อาจารย์เล็งพวกเราไว้แล้วเว้ย" ถ้ากูรอดได้ก็ปาฏิหาริย์ล่ะ
"แล้วมึงล่ะไอ้เรียว รอดไหมวะ" ไม่รู้กลุ่มเราจะมีผู้รอดชีวิตบ้างรึป่าวเถอะ
"ไม่อ่ะ กูก็ชิปหายอยู่กับพวกมึงนี่แหละ" นี่ก็นั่งเซ็งอยู่ เซ็งจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
"เออ! ดี แม่งเอ้ย" ให้มันได้อย่างงี้สิวะ เห้อ!
"ตอนนี้ปีสองมันลงทะเบียนน้องๆไว้หมดแล้ว ถึงเวลาไปทำหน้าที่มึงก็ไปทำให้อาจารย์หน่อยก็แล้วกัน แต่ตอนนี้ไปส่องสาวๆกันดีกว่าว่ะไอ้เรียว ไอ้ดิว ปีนี้เห็นว่าสาวๆสวยๆเยอะกว่าทุกปีนะเว้ยพวกมึง" เห็นพวกผมหล่อๆกันแบบนี้ แต่ก็ไม่มีใครเจ้าชู้กันนะคร้าบ แถมยังพอกันโสดสนิททั้งสามคน ไม่ใช่หล่อแล้วไม่มีใครเอานะครับ แต่หล่อและเลือกเยอะเกินไปต่างหาก ยิ่งไอ้ดิวนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย แม่ง! แทบไม่สนใจสาวๆที่ไหนเลย ถ้าผมไม่รู้จักมันดีตั้งแต่แรก ก็คงคิดว่ามันเป็นเกย์ไปล่ะ
"พวกมึงจะไปก็ไป แต่กูขี้เกียจว่ะ" เขาเบื่อที่ต้องไปดูสาวๆกับพวกมันล่ะ ยิ่งเรื่องรับน้องนี่ยิ่งทำให้เขาเซ็งจัด
"เอ้า! มึงก็ไปกับพวกกูดิวะ จะมานั่งอยู่คนเดียวได้ยังไง ไป! ลุก เร็ว" เขาไม่ยอมให้มันมานั่งเซ็งอยู่คนเดียวตรงนี้หรอก ไปไหนก็ต้องไปด้วยกันดิ
"เออๆไปแล้วเว้ย มึงแม่งน่ารำคาญว่ะ" เขาล่ะเบื่อพวกมันสองตัวเลยจริงๆ
- Writer
