ยัยเด็กดื้อของนายวิศวะ

มอมเหล้า

"ไหนๆ คนไหนหลานรหัสกูวะ" ปาร์คกับเพื่อนๆที่วันนี้มาเลี้ยงสายรหัส จึงเอ่ยถามกับน้องรหัสตัวเองอย่างดิวขึ้นในขณะที่ตัวเขากับเพื่อนๆกำลังจะเดินเข้ามาถึงโต๊ะ

"สวัสดีครับพี่ปาร์ค พี่คิมหันต์ พี่ราชันย์" รุ่นน้องทุกคนที่เห็นว่ารุ่นพี่ปี 4 ที่เป็นปู่รหัสมากันแล้ว จึงรีบเอ่ยทักทายและยกมือไหว้ขึ้นด้วยความเคารพ

"สวัสดีๆทุกคน ว่าแต่คนไหนหลานรหัสกูวะ มึงแนะนำมาดิไอ้ดิว" ปาร์คที่วันนี้มาถึงก็เห็นน้องๆผู้หญิงกันหลายคนกำลังนั่งอยู่ในวง จึงเอ่ยถามขึ้นเพื่อที่ว่าจะได้ทำความรู้จักกับสาวๆกลุ่มนี้หรือน้องรหัสของตัวเอง

"คนนี้ครับพี่ ชื่อน้องแอม เป็นน้องรหัสผมครับ แล้วก็คนนี้น้องเมลน้องรหัสไอ้นัทมันครับ" แหม!! พี่รหัสกูนี่แม่งไม่ทิ้งลายเลยนะ มาถึงก็มองสาวๆกลุ่มนี้ตาเป็นมันเชียว

"สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะพี่" สองสาวที่ถูกรุ่นพี่หนุ่มแนะนำขึ้น จึงรีบยกมือไหว้เพื่อทำความรู้จักกับปู่รหัสของตัวเอง

"อ้อๆ ปีนี้สายเราได้สาวสวยมาสองคนกันเลยเนาะ ยังไงก็ยินดีต้อนรับเข้าสายกันนะน้องๆ" หลานรหัสกูปีนี้หน้าตาน่ารักกันจริงๆเว้ย แล้วถ้ากูสอยน้องๆสักหน่อยจะเป็นไรไหววะ

"งั้นผมว่าเราแยกโต๊ะตามสายกันเถอะครับ ถ้าเรารวมโต๊ะกันคนมันจะเยอะไป แล้วก็ไม่มีที่นั่งด้วย" อย่างตอนนี้ที่พี่คิมหันต์กับพี่ราชันย์ยังไม่มีที่นั่งเลย

"เออๆ งั้นแยกโต๊ะกันก่อนเว้ย กูขอเวลาทำความรู้จักหลานรหัสกูกันสักหน่อย พวกมึงก็พากันแยกโต๊ะไปโต๊ะข้างๆกันก่อนไปๆ" ก่อนอื่นต้องขอทำความรู้จักกับน้องๆสักหน่อย ว่าแต่แต่ละคนมีแฟนกันยังนะ

"แม่ง! เห็นหลานรหัสตัวเองสวยหน่อย รีบไล่พวกกูเลยนะมึง" ไอ้นี่แม่งเป็นถึงปู่รหัสซะป่าว แต่แม่งไม่ทิ้งลายเลย ระวังน้องๆในสายจะหนีหายหมด

"หุบปากน่า พวกมึงก็อย่ายุ่งดิ ไป! ชิ่วๆ" ปาร์คจึงหันไปไล่เพื่อนตัวเองอย่างน่ารำคาญ ก่อนที่สองคนนั้นจะเดินแยกโต๊ะไปหาน้องๆหลานๆรหัสของตัวเอง

"ว่าแต่น้องๆคิดไงมาเรียนวิศวะกันครับ พี่ขอถามหน่อยสิ" ก่อนอื่นคงต้องหาวิธีเข้าหาน้องๆก่อน น้องๆจะได้ไม่กลัวเขา

"สำหรับหนูคือว่าหนูรู้สึกว่าเรียนวิศวะมันเท่ดีค่ะ แถมจบไปยังไปทำงานได้ในรายๆที่ด้วย เงินเดือนก็สูงค่ะ หนูกับเพื่อนๆเลยตัดสินใจสอบเข้ามาเรียนกันที่นี่" ซึ่งเธอคิดแบบนั้นจริงๆนะ แล้วเธอก็ไม่อยากให้ตากับยายที่ท่านได้ล่วงลับไปแล้วต้องเป็นห่วงเธอด้วย เธอขอสัญญากับพวกท่านเลยว่าตัวเองจะต้องเรียนให้จบ แล้วมีงานการดีๆทำให้ได้

"หนูก็เหมือนกันค่ะ ที่หนูเลือกเรียนวิศวะเพราะความชอบและเท่ดี แถมเงินเดือนสูง มีผู้ชายหล่อๆให้เห็นได้ทุกวันด้วยค่ะ" หนุ่มหล่อถือว่าเป็นอาหารชั้นดีเลยล่ะ อย่างพี่ปาร์คกับพี่ดิวตอนนี้ก็ไม่เลว

"ดีอันนี้ดี หนุ่มวิศวะอย่างพวกเรามีหล่อๆเยอะ แต่พี่ขอแนะนำให้น้องๆเรียนให้จบกันก่อนจะดีกว่า แล้วค่อยคิดเรื่องผู้ชาย แต่ถ้าคบเล่นๆไม่ได้จริงจังก็อาจจะได้อยู่ แต่พี่ขอเตือนว่าอย่าเอาใจตัวเองลงไปเล่นไม่งั้นน้องๆจะเจ็บหนักนะ" เพราะเรื่องหัวใจมันไม่เข้าใครออกใคร แล้วยิ่งไปหลงรักของเล่นนี่ล่ะยุ่งเลย

"นี่พี่ปาร์คแนะนำอะไรน้องๆแบบนี้เนี่ย แนะนำน้องๆให้มันดีๆหน่อยสิครับ เรื่องอันไหนที่ไม่ดีก็อย่าไปสอน แค่ให้น้องๆเห็นพี่เป็นแบบอย่างก็พอแล้ว ไม่ต้องให้น้องๆลงสนามไปทำตามหรอก" ถ้าน้องๆได้ทำตามอย่างที่พี่ปาร์คสอนนะ คงได้พากันเสียคนกันพอดี

"ไอ้ดิว! นี่กูพี่รหัสมึงนะเว้ย" ไอ้นี่แม่งมองเขาเป็นยังไงว่ะ กูแม่งก็ไม่ได้เหี้ยขนาดนั้นสักหน่อย แต่ถ้าเป็นครั้งคราวก็อาจจะมีบ้าง

"ครับ พี่เป็นพี่รหัสผม ผมถึงได้กล้าพูดไง แล้วอย่าคิดจะหวังเคลมๆน้องผมนะครับ ผมขอเตือน" ปล่อยให้น้องๆได้ไปเจอสิ่งดีๆเถอะ โดยเฉพาะผมที่ดีที่เพอร์เฟกซ์ที่สุดแล้ว หึ!

"นั่นดิครับพี่ปาร์ค อย่าคิดเคลมน้องๆเชียว งั้นพวกผมสองคนคงไม่ยอมแน่" ปล่อยให้น้องๆรหัสของพวกผมสองคนได้ไปเจอคนดีๆเถอะ

"เออๆ รู้แล้วเว้ย พวกมึงนี่แม่ง ดุกูเป็นลูกเลย นี่ใครมันเป็นพี่ใครมันเป็นน้องกันแน่ว่ะ" ดุกูกันซะกูลืมอายุเลยไอ้ชิปหาย

"หึ! ก็พี่ไงครับที่เป็นพี่ พวกผมยังไม่ได้อายุเท่าพี่กันสักหน่อย" ถ้าพวกผมเป็นพี่พี่ได้ มันก็คงจะเหนือคำบรรยายแล้ว

"เหรอ! แต่พวกมึงนี่พูดจากันอย่างกับเป็นรุ่นเดียวกับกูกันเลยนะ" ไม่มีความเคารพกันสักนิดเลยไอ้พวกเวร ไอ้พวกน้องชั่ว

"เอาน่าพี่ วันนี้เรามาเลี้ยงสายให้น้องๆกัน พี่อย่ามาหัวเสียเลย น้องๆกลัวกันหมดแล้ว" ดูน้องๆสองคนดิ พากันนั่งมองตากันปริบๆเลย

"เออ! งั้นน้องๆมาชนแก้วกันหน่อยมา" ไหนๆก็หวังอะไรน้องๆแม่งไม่ได้ล่ะ งั้นก็มอมเหล้าน้องๆแม่งเลยก็แล้วกัน ถือว่าเป็นการรับน้องเข้าสาย หึหึ!!​

"เอ่อ..​ หนูขอเปลี่ยนเป็นน้ำอัดลมได้ไหมคะ พอดีหนูดื่มเหล้าไม่ค่อยเก่งค่ะ หนูคออ่อนน่ะ" กลัวเพื่อนๆเธอทิ้งด้วยนี่สิ เห้อ!

"อื้ม น้องแอมพี่อนุโลมให้ก็ได้ แต่พี่ขอให้น้องดื่มให้พวกพี่กันสักสามแก้วหน่อยได้ไหมครับ ไม่งั้นพี่ไม่รับน้องเข้าสายนะ" น้องมาร้านเหล้ากันทั้งทีจะไม่ให้ดื่มเลยได้ยังไง มาเสียรอบหมด

"นี่พี่แกล้งน้องผมรึป่าวครับ น้องก็บอกอยู่ว่าคออ่อนก็ยังจะให้ดื่มอีก งั้นผมดื่มแทนน้องก็ได้นะครับเพราะยังไงน้องก็เป็นน้องรหัสผม" ซึ่งเขาเป็นพี่ก็ต้องมีส่วนร่วมรับผิดชอบด้วว

"ถ้ามึงดื่มต้องหกแก้วเว้ย เอาไงครับน้อง จะยอมดื่มไหม" ไอ้นี่หนิ จะแตะต้องน้องรหัสมึงหน่อยไม่ได้เลยรึไง

"เอ่อ..​ ดื่มก็ได้ค่ะแต่แค่สามแก้วนะคะ งั้นถ้าหนูเมารบกวนพี่ดิวไปส่งหนูที่หอได้ไหมคะ ถ้าให้หนูกลับเองคงจะไม่ไหว" ถ้ายัยสองคนนั้นทิ้งเธอ ก็ยังพอมีพี่รหัสเธอหิ้วกลับห้องได้อยู่ เอาไงเอากันว่ะ

"ได้ครับ ยังไงก็อยู่แค่หอตรงข้ามกันอยู่แล้ว" ยังไงผมก็พาน้องกลับด้วยอยู่แล้วแหละ ไม่ปล่อยให้น้องกลับเองหรอก มันอันตราย

"งั้นน้องดื่มเลยครับ มาๆทุกคน" ก่อนที่ทุกคนจะยกแก้วร่วมดื่มด้วยกัน

เกร้ง! เกร้ง! เกร้ง!

"อึก! โครตเข้มเลย งานนี้ฉันมีหวังได้เมาแน่" แก้วเหล้าที่พี่กวางชงไว้ให้ก่อนจะไปคือโครตเข้มอ่ะ แค่เธอดื่มลงไปก็ทำให้เธอมึนหัวได้แล้ว ซึ่งเธอไม่ค่อยชอบรสชาติแบบนี้สักเท่าไหร่เลย

"ให้พี่ช่วยไหม ถ้าไม่ไหวก็บอกพี่ได้นะ พี่คอแข็งอยู่ พวกพี่ดื่มเหล้ากันบ่อยน่ะ" ถ้าถามว่าเขาคอแข็งไหม ก็ตอบได้เลยว่าพอสมควร เพราะพวกผมมักจะกินเหล้าเบียร์กันที่คอนโดกันอยู่บ่อยๆ หรือว่าเรียกเป็นประจำเลยก็ได้