ยัยเด็กดื้อของนายวิศวะ

ตัวแทนคณะ

"ตอนนี้น้องๆทุกคนก็ส่งคะแนนโหวตกันมาครบทุกคนกันแล้วนะครับ งั้นพี่รบกวนน้องๆเข้าไปนั่งในแถวก่อนนะครับ ถ้าพี่ได้ผลสรุปแล้ว พี่จะเรียกรายชื่อคนที่มีคะแนนโหวตสูงสุดออกมานะครับ เชิญน้องๆเข้าไปนั่งประจำที่ของตัวเองได้เลยครับ"​ ก่อนที่น้องๆทั้งสิบคนจะเดินกลับเข้าไปนั่งประจำที่ของตัวเอง จนเวลาล่วงเลยมาเป็นสิบนาที พี่เขาจึงได้มาประกาศรายชื่อขึ้นอีกครั้ง

"มาครับ ผมได้รายชื่อของน้องๆคนที่มีคะ​แนนผลโหวต​มากที่สุดมาแล้วนะครับ คนแรกเป็นผู้ชายก่อนนะครับ คือ... น้องแม็กซ์ ครับ ยินดีกับน้องด้วยนะครับที่ได้คะแนนโหวตสูงสุดเลยและได้เป็นเดือนของคณะเราในปีนี้ครับ เชิญน้องออกมาข้างหน้าด้วยครับ ออกมากล่าวอะไรกับเพื่อนๆทุกคนหน่อยครับ" ก่อนที่หนุ่มหล่อคนนั้นจะเดินออกมา โดยที่จะมีสาวๆต่างกรี๊ดกร๊าดให้กับหนุ่มหล่อกันเป็นแถวๆ

กรี๊ดดดดดด!! กรี๊ดดดดดดด!!

"ขอบคุณครับที่ทุกคนโหวตให้ผม ผมจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดครับ ขอบคุณครับ" ก่อนที่แม็กซ์จะเดินออกไปทางด้านข้างเพื่อหลีกทางให้รุ่นพี่ทำหน้าที่ต่อ

"ขอเถอะ อย่าให้เป็นฉัน อย่าให้เป็นฉัน สาธุ สาธุ" แอมที่ได้กลับมา​นั่งที่ของตัวเอง เธอจึงได้แต่มาขอภาวนาไม่ให้เป็นตัวเองอยู่เบาๆ เพราะเธอไม่ได้อยากเป็นจริงๆ

"ยัยแอม บ่นพึมพำ​อะไรของแก" หวานที่อยู่ใกล้แอมมากที่สุด จึงหันมาเอ่ยทักเพื่อนขึ้น

"ก็กำลังนั่งภาวนาไม่ให้เป็นฉันอยู่ยังไงล่ะ ก็ฉันไม่ได้อยากเป็นจริงๆนี่ เลยต้องใช้สิ่งศักดิ์สิทธิ์​ที่นี่เข้าช่วยนี่แหละ" เธอเชื่อว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีประจำอยู่ทุกพื้นที่ ซึ่งเธอก็ขอให้พวกท่านได้เห็นใจและเมตตาเธอบ้าง

"เห้อ! แกก็เว้อร์เกินไป ยัยเพื่อนบ้า" นี่มันถึงกับมานั่งอมพะนำให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เข้าช่วยเลยหรอเนี่ย สงสัยมันคงไม่อยากจะเป็นจริงๆสินะ

"ไม่บ้าหรอกน่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์​ต้องคุ้มครอง​คนอย่างฉันอยู่แล้วจ่ะ" เธอเชื่อว่าเป็นอย่างงั้นนะ

"แล้วแกว่าใครจะได้เป็นวะ" ซึ่งใช่ว่าเธอจะอยากเป็น เธอก็ไม่ได้อยากจะเป็นเหมือนกัน ไอ้ดาวคณะเนี่ย ลำบากจะตาย

"ฉันว่ายัยพลอย คิก คิก" เพราะมันสวย มันฉลาด มันเก่ง มันทันคน ซึ่งมันเพรียบพร้อมแทบทุกอย่าง ซึ่งเธอก็เชียร์เพื่อนคนนี้สุดใจเหมือนกัน

"งั้นเรามาลุ้นกันแก" ฉันก็ขอให้เป็นยัยพลอยทีเถอะ ฉันก็จะได้ไม่ต้องเป็น

"ส่วนทางด้านของสาวสวยของเรา คะแนนสูสีกันมากเลยครับ แต่เราก็ได้คนที่มีคะ​แนนโหวต​สูงสุดมาแล้วนะครับ นั่นก็คือ.... น้องพลอย ครับ ยินดีกับน้องพลอยด้วยนะครับที่ได้เป็นตัวแทนของคณะเราครับ เชิญน้องข้างหน้าเลยครับ ออกมากล่าวอะไรกับเพื่อนๆสักหน่อยก็แล้วกันนะครับ" นิวที่แอบปลื้มในความสวยความน่ารักของสาวๆกลุ่มนี้ จึงได้เชิญน้องออกมาข้างหน้าอย่างยิ้มๆ ส่วนพลอยที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้ จึงได้เดินออกไปยิ้มๆ แม้ตัวเองจะไม่เต็มใจหรืออยากจะเป็นเลยก็ตาม

กรี๊ดดดด!! กรี๊ดดดด!! วี๊ดดดด!! วิ้ววววว!! ฮีลลลล!!

"ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนนะคะ ที่ร่วมกันโหวตให้พลอย ซึ่งพลอยก็ไม่มีอะไรจะพูด ยังไงก็ขอขอบคุณเพื่อนๆทุกคนจริงๆค่ะ" แม้ในใจจะไม่อยากจะขอบคุณหรือยินดีเลยก็ตาม แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณที่เพื่อนๆร่วมใจกันโหวตให้เธอ

"เอาล่ะครับ วันนี้เราก็ได้ตัวแทนของดาวเดือนไปประกวดกับคณะอื่นกันแล้วนะครับ งั้นวันนี้พี่ก็คงจะไม่มีอะไรแล้วครับ น้องๆทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้านได้ครับ ส่วนพี่ปีสองกับปีสามอย่าพึ่งกลับนะครับ เฮดว๊ากของเราให้ดูแลน้องๆและพื้นที่รับผิดชอบของตัวเองให้เรียบร้อยก่อนนะครับค่อยกลับ" นี่พี่ดิวก็พึ่งมากระซิบกับเขาแบบสดๆร้อนๆเลย

"เย้ๆ วันนี้พวกเราได้กลับบ้านไปพักกันสักที เย้ๆ" น้องๆปีหนึ่งพูดออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน

"ส่วนน้องพลอยกับน้องแม็กซ์ในเวลารับน้องจะต้องไปฝึกซ้อมกับรุ่นพี่กันนะครับ เดี๋ยวพี่จะให้รุ่นพี่ที่ดูแลเรื่องนี้ไปหาน้องกันอีกทีนะครับ" ซึ่งเรื่องนี้พวกเราก็ได้จัดแจงและเตรียมการเอาไว้แล้ว

"ได้ค่ะ งั้นหนูขอตัวกลับไปหาเพื่อนๆก่อนนะคะ พอดีเพื่อนๆรออยู่ค่ะ" พลอยที่คิดว่าไม่มีอะไรแล้ว เธอจึงว่าขอตัวกลับไปหาเพื่อนๆก่อนจะดีกว่า เพราะเธออยากจะกลับไปทำใจ เห้อ!

"ครับๆ ตามสบายเลยครับ พี่ก็ขอตัวก่อนเหมือนกัน ส่วนนายก็กลับดีๆนะแม็กซ์ พี่ไปล่ะ" ก่อนที่นิวว่าจะกลับไปเคลียร์งานของตัวเองเพราะเขาก็อยากจะกลับบ้านเต็มทีแล้วเหมือนกัน เหนื่อยจะแย่

"ครับๆ งั้นผมก็ขอตัวเหมือนกัน ส่วนพลอยก็กลับบ้านดีๆนะ" ก่อนที่แม็กซ์จะเดินกลับไปหาเพื่อนๆของเขาที่ยืนรออยู่แล้วหันหลังกลับมามองพลอยยิ้มๆเพราะรู้สึกตกหลุมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรก ส่วนพลอยก็หันกลับมาหาสองสาวเพื่อนสนิทที่ยืนรออยู่เช่นกัน

"ว่าไงจ๊ะแม่สาวสวยดาวคณะ คิก คิก" หวานที่เห็นพลอยเดินเข้ามาใกล้ๆจึงรีบเอ่ยแซวยิ้มๆ

"หยุดเลยพวกแก อย่ามาพูดกับฉันแบบนี้นะ ฉันก็ใช่ว่าจะอยากเป็นซะหน่อย เห้อ!!" เธอรู้สึกได้เลยว่าชีวิตอันแสนสงบสุขของเธอคงจะจบสิ้นแล้ว ต่อไปนี้ชีวิตของเธอคงจะยุ่งเหยิงน่าดู เห้อ!

"เอาน่า ตำแหน่งนี้แกเหมาะสมที่สุดแล้ว แกเชื่อพวกฉันสิ" เพราะในบรรดาเพื่อนๆ ยัยพลอยเหมาะสมที่สุดล่ะ

"แต่ฉันก็ไม่ได้อยากจะเป็นนี่หน่า ฉันอยากอยู่ของฉันแบบสงบสุขมากกว่า ที่ไม่ต้องมีใครมาสนใจหรือมาวุ่นวายกับฉันมากเกินไปอ่ะ" เธอชอบชีวิตแบบนั้นซะมากกว่าอีก

"เป็นไปไม่ได้จ่ะ ชีวิตแกมันคงไม่สงบสุขขนาดนั้นหรอก แกเชื่อฉันสิ แต่ตอนนี้แกควรจะต้องทำใจได้ล่ะนะ เพราะตำแหน่งดาวคณะคงหนีหายจากแกไปไหนไม่ได้แล้วล่ะ มีแต่แกต้องสู้ต่อเพื่อไปเอาตำแหน่งดาวมหาลัยมาให้ได้จ่ะ" ชีวิตนี้ต่อจากนี้แกต้องสู้อย่างเดียวเลยจ่ะยัยพลอย

"ฉันก็แค่เด็กกะโปโลคนหนึ่ง จะไปสู้อะไรกับใครเขาได้ล่ะ คณะอื่นก็มีแต่คนสวยๆกันทั้งนั้น แกดูสภาพฉันในตอนนี้สิ ฉันจะไปสู้ได้จริงๆหรอ" เธอเชื่อว่าตัวเองทำไม่ได้หรอก

"แกสู้ได้จ่ะ แต่แกต้องมีความมั่นใจในตัวเองหน่อย" ใช่ว่าแกจะไม่สวยซะเมื่อไหร่ แต่แกสวยมากเลยต่างหาก ขอแค่แกมีความพร้อมและมีความมั่นใจในตัวเอง แค่นี้มันก็เกินพอที่จะเอาชนะใจทุกคนได้แล้ว