เช้าวันต่อมา
“อื้อออ” คนตัวเล็กรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียงุนงง ก่อนจะทำท่าจะขยับตัว
“อ๊ะ” คนตัวเล็กก็ร้องออกมาทันทีเมื่อรู้สึกเจ็บแสบบริเวณใจกลางสาวของเธอ ทำให้นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เธอต้องมานั่งเจ็บแสบอยู่แบบนี้
“ฮึ่ยย” ฉันเอามือขยุ้มหัวตัวเองอย่างแรงเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ฉันจำได้ทั้งหมดทุกอย่าง เรามีอะไรกันในห้องน้ำแล้วก็มาต่อที่เตียง สุดท้ายก็ไปจบที่ห้องน้ำอีกครั้งก่อนฉันจะสลบไป นี่ฉันทำอะไรเนี่ย อายจนไม่กล้าสู้หน้าคัตเตอร์แล้ว ยัยรันเวย์เอ้ยบ้าไปแล้วแน่ๆ แล้วฉันก็นั่งก้มหน้าอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง..
“ไง” เสียงคัตเตอร์เอ่ยขึ้นมา ฉันจึงเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบว่าเขายืนพิงประตูห้องนอนมองฉันอยู่ ฉันก็ทำหน้าไม่ถูก จึงหันหน้าหนีเขา
“พอตื่นมาหันหน้าหนีเลยนะ” คัตเตอร์ก็เอ่ยแซวฉันขึ้น
“…” ฉันก็เงียบไม่ตอบเพราะอายมากจริงๆ
“ทีเมื่อคืนเรียกคัตเตอร์คะ คัตเตอร์ขา”
“เอาอีกๆ
