หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
“ฉันจะกลับห้อง” คนตัวเล็กเอ่ยขึ้นขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งทานอาหารกันอยู่
“เธอสัญญาแล้ว” คนตัวสูงก็ตอบกลับก่อนจะตักข้าวเข้าปากตามปกติ
“ฉันดีขึ้นแล้ว” รันเวย์ก็พูดขึ้นอีก
“แต่ยังไม่หาย” คัตเตอร์ก็เอ่ยบอกกลับไป
“จะหายได้ไง นายจ้องแต่จะซ้ำอยู่ทุกวัน” คนตัวเล็กเอ่ยออกไปอย่างหงุดหงิด เพราะตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาที่เธออาศัยอยู่ห้องคนตัวสูง เขาเอาแต่แกล้งเธอจ้องทำอะไรเธอตลอดเวลา ไม่ใช่เธอไม่ห้ามนะ เธอทั้งห้ามทั้งขัดขืนทั้งโกรธเขา แต่เขาก็หน้ามึนเกินไป ขนาดเธอหลับเขายังจ้องจะลักหลับเลย หื่นกามที่สุด จึงทำให้ตรงนั้นของเธอไม่หายดีสักที แต่มันก็ดีขึ้นมากแล้วแหละ
ฉันอยู่ห้องเขามาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ จะไปเรียนหรือไปไหนเขาก็เป็นคนพาไป จะทำอะไรเขาก็อยู่ด้วยตลอด จนฉันอึดอัดไปหมดแล้ว เพราะเขาไม่ปล่อยให้ฉันได้ไปไหนทำอะไรคนเดียวเลย แม้แต่กลับห้องตัวเองก็ไม่ได้
“หึ” คนตัวสูงก็แสยะยิ้มออกม
