BAD BOYFRIEND 4 เปลี่ยนแปลง

966 Words

ผ่านไปสักพัก ติ้ง ติ้ง เสียงแจ้งเตือนไลน์ก็ดังขึ้น ฉันจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู คัตเตอร์ (อยู่ไหน) คัตเตอร์กลับห้องแล้วสินะ เขาถึงทักมาถามฉัน เพราะฉันไม่อยู่คอนโดเขา “คอนโดเบล” ฉันตอบกลับไป (กลับตอนไหน) “จะกลับแล้ว” (เดี๋ยวไปรับ) จะมารับฉันงั้นเหรอ แปลกนะ ปกติเวลาฉันมาหาเพื่อนหรืออยู่กับเพื่อนคัตเตอร์จะไม่ค่อยมามาหาหรือมารับฉัน เขาค่อนข้างจะให้เวลาฉันกับเพื่อนน่ะ เขาเคยพูดไว้ “โอเค” ฉันตอบกลับไปแค่นั้น เพราะฉันก็ไม่ได้เอารถมาด้วย “กูกลับก่อนนะ มีธุระ” ลูน่าบอกพวกฉัน “ธุระเรื่องผู้ชายน่ะสิ” ยัยเบลก็พูดขึ้น “ผู้ชายพ่อมึงสิ” แล้วลูน่าก็แบะปากให้ เถียงกันยันกลับสินะคู่นี้ “เออ รันไม่ได้เอารถมาไม่ใช่เหรอ” ลูน่าถามขึ้น “อืมใช่” ฉันก็ตอบกลับไป “กลับยังไง กูไปส่งไหม” “ไม่เป็นไรมึง เดี๋ยวคัตเตอร์มารับ” ฉันบอกไป ลูน่าก็พยักหน้ารับรู้ ก่อนนะเดินออกจากห้องไปฉันกับเพื่อนอีกสองคนก็นั่งคุยกันต่อจนเวลาผ่านไปสักพัก ติ้ง คัตเตอร์ (ถึงแล้ว) “อืม เดี๋ยวลงไป” ฉันตอบคัตเตอร์เสร็จก็เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า “คัตเตอร์มาแล้ว กูกลับก่อนนะ” ฉันหันไปบอกยัยเบล ก่อนจะหันกลับมาถามเพื่อนรักอีกคนของฉัน “น้ำ มึงกลับพร้อมกันไหม” “อืม” น้ำตอบกลับ ก่อนที่เราสองคนจะเดินออกจากห้องยัยเบลลงมายังหน้าคอนโดเดินตรงไปยังร่างสูงที่ยืนพิงรถรอฉันอยู่ “มึงกลับยังไง ให้คัตเตอร์ไปส่งไหม” ฉันถามออกไป เพราะรู้ว่าน้ำไม่มีรถมา ยัยน้ำก็มองหน้าฉัน ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองยังคัตเตอร์ คัตเตอร์ก็มองกลับนิ่งๆไม่ได้พูดอะไรออกมา “ไม่เป็นไร กูกลับเองดีกว่า” แล้วน้ำก็หันกลับมาพูดกับฉัน “เอางั้นเหรอ” “อืม ไว้เจอกันนะ” พูดจบ น้ำก็เดินออกไป ฉันจึงหมุนตัวขึ้นรถ ร่างสูงก็เดินวนกลับมานั่งยังที่นั่งคนขับแล้วขับรถออกไปทันที ซึ่งทางที่ขับออกมาเป็นทางเดียวกับที่ยัยน้ำเดินออกมารอรถที่ป้ายรถเมล์หน้าคอนโด “เพราะนายหรือเปล่า ยัยน้ำถึงไม่กล้าขึ้นรถ” ฉันถามเข้าประเด็น “เพราะฉันยังไง” คัตเตอร์ตอบกลับมาหน้านิ่ง “ก็นายมองนิ่งขนาดนั้น เป็นใครก็ไม่กล้า” ฉันบอกเหตุผลไป “ก็มองปกติ” เขาก็ยังคงเป็นเขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น “ปกติบ้าอะไรละ” ฉันได้แต่พึมพำเบาๆ “กินไรไหม” คัตเตอร์ถามหลังจากที่เงียบ “อือ อยากกินอาหารญี่ปุ่นอะ” ฉันตอบไป คัตเตอร์ไม่พูดอะไร แต่ก็เลี้ยวรถเข้ามาในห้างทันที @ห้างs ฉันกับคัตเตอร์ก็พากันเดินไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นร้านหนึ่งในห้างทันที “รับอะไรดีคะ” พนักงานประจำร้านถาม “เอาเซ็ตนี้ค่ะ” ฉันชี้ไปยังเมนูอาหารที่จัดไว้เป็นเซ็ตๆ “นายเอาอะไร” ฉันถามคัตเตอร์ที่เอาแต่นั่งมองหน้าฉันไม่ยอมสั่งอาหาร “เอาเหมือนเธอ” เขาตอบกลับมาแค่นั้น “งั้นเป็นเซ็ตA สองที่นะคะ” พนักงานก็รับเมนูและเดินไป “เออ นายไปไหนแต่เช้า” ฉันที่นึกขึ้นได้เรื่องเมื่อเช้าก็ถามขึ้น “ทำธุระให้พ่อ” คัตเตอร์ก็ตอบกลับมาเสียงปกติ “แต่เช้าเนี่ยนะ ปกตินายไม่ใช่คนตื่นเช้า” ฉันก็พูดไปตามความคิด “หึ”คัตเตอร์ก็ไม่ได้ตอบอะไร ได้แค่แสยะยิ้มกลับมา “ยิ้มบ้าอะไรของนาย” “เธอไปอังกฤษนาน” เขาตอบกลับมา “แล้วยังไง” “ไปนาน จนเธอไม่รู้ว่าฉันน่ะเปลี่ยนไป” “เหรอ” ฉันตอบกลับไป “….” เขาก็แสยะยิ้มกลับมา “แล้วมีอะไรที่ฉันยังไม่รู้อีกบ้าง” “ไม่รู้สิ” คัตเตอร์ก็ยักไหล่ตอบกลับมา แล้วเราก็ต่างคนต่างเงียบ “ขออนุญาตเสริฟอาหารค่ะ” พนักงานนำอาหารมาเสริฟ แล้วเราก็นั่งทานอาหารกันไปจนเสร็จ “ไปส่งฉันที่คอนโดนะ ฉันจะเอาของไปเก็บ” ฉันพูดไป เพราะตั้งแต่กลับมาฉันก็ตรงไปคอนโดคัตเตอร์เลย ยังไม่ได้เอาของไปเก็บที่คอนโดของฉัน ฉันไปนอนคอนโดคัตเตอร์ก็จริง แต่ก็ไม่ได้ไปนอนทุกวัน เราสองคนไปๆมาๆคอนโดของกันและกันน่ะ “อืม” แล้วคัตเตอร์ก็ขับรถตรงไปยังคอนโดของฉัน @คอนโดZ “วันนี้จะมานอนด้วยกันไหม” ฉันถามกลับไป เพราะปกติคัตเตอร์ก็มานอนคอนโดฉันบ่อย “ไม่อะ วันนี้ฉันมีนัดกับพวกไอ้ทรัช” คัตเตอร์ตอบกลับมาปกติ ซึ่งฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรถ้าเขาจะไปหาเพื่อนของเขา เราคบกันแบบมีสเปซให้กัน แล้วฉันก็ไม่อยากถูกมองว่างี่เง่า ฉันจึงไม่ค่อยห้ามอะไรเขามากนะก “อืม” แล้วฉันก็เปิดประตูทำท่าจะลงจากรถ แต่ยังไม่ทันที่จะลงร่างสูงก็ดึงแขนฉันไว้ ก่อนจะโน้นหน้ามาหอมแก้มฉัน “อะไรเนี่ย”ฉันก็ถามกลับไปงงๆ “พรุ่งนี้ไปมอพร้อมกันนะ” “อื้ม” ฉันตอบกลับไปแค่นั้น แล้วก็เดินลงจากรถ เขาก็ขับรถออกไป ฉันจึงเดินเข้ามาในคอนโดตัวเองไป

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more