(Kyle’s POV)
Tahimik ang gabi. Pero sa loob ko, parang may kulog, may kidlat, at may sunog na hindi mapatay-patay.
Nakaharap ako sa desk, sa harap ng isang bagay na hindi dapat akin. Isang notebook. Kulay pink. May kumikindat na heart sticker sa gilid ng cover. Medyo worn-out na yung sulok, pero halatang inaalagaan.
Hindi sa kanya iyon. Hindi dapat napunta sa akin.
Pero hawak ko ngayon.
At sa bawat segundo na tumatakbo, parang mas lalong sumisigaw ang isip ko: Buksan mo. Tingnan mo. Alamin mo kung bakit siya halos mabaliw nung kinuha ito ni Xena.
Kanina lang sa klase, hindi ko makakalimutan ang itsura niya.
“B-balik mo ‘yan, Kyle!” galit na galit siya, pero yung boses niya nanginginig. Hindi lang galit iyon—takot iyon. Takot na makita ko kung anong nilalaman. Takot na mabunyag.
At
