Kyle's POV
Tahimik.
Mas tahimik pa kaysa sa ulan sa labas.
Ang tanging maririnig lang ay ang mahinang lagitik ng wall clock sa study room ni Xena—isang tunog na paulit-ulit, parang sinasadya akong pahirapan sa bawat segundo ng pagpipigil.
“Mr. Tutor,” bulong niya, halos paunti-unti ang bawat pantig, parang inaasinta kung hanggang saan ko kaya. “You’re staring again.”
Napakapit ako sa gilid ng mesa. Don’t look. Pero sa tuwing sinasabi kong huwag, mas lalo ko siyang nakikita. Ang dulo ng kanyang buhok na tumatama sa balikat. Ang mga matang hindi na inosente gaya ng unang araw ko siyang tinuruan.
“Focus, Xena,” mahina kong sabi, pilit na pinapatino ang tono ko. “Your derivative solution is wrong.”
Ngumiti siya, 'yung ngiting may kasamang hamon. “Baka distracted ka lang, Kyle.”
Damn i
