-หลายวันต่อมา-
“ชา”
“ว่า” ฉันขานรับเสียงเรียกของเพื่อนระหว่างที่กำลังนั่งจดเลคเชอร์
“แกดูมีความสุขมากเลยอ่ะ” ฉันหยุดการเขียนแล้วเอียงหน้าสี่สิบห้าองศาไปหาเพื่อนสนิท
“คนมีความรักค่ะ”
“ชิส์~” -*- ใบหน้าสวยของคุณแยมโรลย่นจมูกใส่ฉันเบา ๆ แต่น่ารักเป็นบ้าเลย
“อยากมีความสุขเหมือนชาก็หาแฟนนะคะคุณแยมโรล~”
-*-
ยิ่งฉันพูดแยมโรลยิ่งย่นจมูกมากขึ้น
“พูดอย่างกับจะแฟนมันหาง่าย” แยมโรลบ่นอุบอิบเบา ๆ
“ก็เห็นมีเข้ามาเรื่อย ๆ จิ้มเอาสักคนสิจ้ะ”
“เหอะ! แต่ละคน” เพื่อนสนิทของฉันมองบนหลังพูดจบทันที
“ฮ่า ๆๆ ถ้างั้นก็คนนั้นไง”
“คนไหน?”
“ก็พี่...” ฉันกระซิบชื่อเบา ๆ พอพูดจบแยมโรลก็แกล้งทำหน้าเหมือนจะอาเจียน
“ให้เอานายนั่นฉันยอมเป็นเมียน้อยพี่เซตัสของแกดีกว่าชา”
“ฮ่า ๆๆ ไอ้บ้า พอ ๆๆ เรียนได้แล้ว” ฉันขำเบา ๆ แล้วส่ายหน้าก่อนจะตัดบทแล้วสนใจแค่เรื่องที่อาจารย์สอนแต่ในใจก็นึกขำคำพูดของเพื่อนอยยู่นิดหน่อ
