“ชา”
“อื้อ”
“...”
“อะไร?”
“...”
“อะไรเหรอแก” ฉันมองเพื่อนที่เอาแต่จ้องฉันบ้าง อะไรของเพื่อนก็ไม่รู้เรียกแล้วก็เอาแต่จ้องอยู่นั่นแหละ
“...”
“ว่าไงคะคุณแยมโรล เรียกบ่าวแล้วเอาแต่จ้องหน้าทำไมคะ”
“...คอแดง”
“ฮะ?”
“คอ...แดง”
หมับ!
พอเพื่อนยอมพูออกมาฉันก็หน้าซีดรีบเอามือสองข้างกำคำตัวเองไว้ทันทีค่ะ ใช่ค่ะไม่ผิดหรอกฉันกำคอตัวเองไว้จริง ๆ กำแน่นเลยไม่ใช่แค่ปิด
“ใคร?”
“เอ่อ...”
“มีแฟนเหรอ?” แยมโรลถามจี้ต่อฉันก็ยิ่งอึกอักตอบไม่ถูก
แฟนเหรอ? ก็...ไม่ได้ขออย่างเป็นทางการแต่แสดงออกชัดเจน นอนกอดกันมาสามคืนติดแล้วแบบนี้เรียกแฟนหรือ...ผะ มะ ไม่เอา ไม่พูด~ เอาเป็นว่าไม่ค่อยอยากจะเรียกแฟนเลยค่ะเพราะลึกซึ้งทุกคืนจนไม่คิดว่าเขาเป็นแค่แฟนเลยสักนิด >//////“รอที่หอนะ”
แค่เจอข้อความนี้ฉันก็รู้ว่าหมดเวลากับเพื่อนรักแล้วสิ ก่อนตะวันจะรับขอบฟ้าเลยรีบบอกลาเพื่อนแล้วตรงดิ่งไปหาวินมอเตอร์ไซต์เพื่อกลั
