CHAPTER 20
ZIAH's POV:
HINDI ko alam kung tama ba na tinulungan namin ang lalaking ito.
Pero kahit puno nang katanungan ang aking isipan ay sinunod ko kung ano ang sinasabi ng aking puso.
Si Raven lang ang hindi mapanatag dahil kung sino-sino raw ang nagagawa kong tulungan. Kung makapagsalita siya sa akin ay akala mo naman ang dami ko nang tinulungan na tao. In fact, kakatulong ko lang naman ngayon sa tanan ng aking buhay dito sa baryo.
Gamit ang kotse ni Raven ay nagawa naming makapunta sa Hospital.
Puno na rin ng dugo ang damit niya dahil sa pagbubuhat sa lalaki.
Masasabi ko na napahanga niya rin ako dahil kahit anong pagtatanggi niya ay nagawa niya pa rin na pairalin ang kanyang pagiging makatao.
Hindi tuloy ako makapaniwala na magagawa ito ng binata.
Kaya yung tingin ko sa
