CHAPTER 32
CALIX's POV:
TINANGGAP ko na ang alok ng lalaking tinulungan ko na sumama na lang sa kanya. Wala rin naman akong matutuluyan kaya masyadong pabor ito sa akin.
Labis kasi ang pasasalamat nito dahil sa aking ginawa na pagliligtas sa buhay niya. Kung tutuusin, parang mga langgam na bakla ang mga taong balak na holdapin siya.
Sino ba kasing tanga ang gagamit ng baril na laruan sa panghoholdap. Kaya ayon, tumiklop agad ang mga gung-gong.
"Maraming salamat pala sa pagpayag na tumira muna ako panandalian sa inyo boss ha? Nahihirapan din kasi ako na maghanap nang matutuluyan dito," ani ko sa lalaking kasama ko sa kotse.
Ako na ang unang nagsalita para kahit papaano ay makilala ko ang taong ito.
Boss na ang tawag ko sa kanya nang sa gano'n ay isipin niyang isa lamang akong norm
