ใจเต้นรัวทั้งเมาแล้วก็ร้องไห้ คุณสิงพาฉันขึ้นรถแล้วขับออกมาจากผับด้วยความเร็วจนฉันตกใจแต่สักพักความเร็วก็ลดลงเรื่อยๆ จนปกติ
...หลังจากนี้ไปฉันจะกลายเป็นลูกเนรคุณ อกกตัญญูอะไรก็แล้วแต่ฉันพร้อมแล้วก็ยอมรับ
ฉันไม่ไหวแล้วพยายามทำทุกอย่างที่คิดว่าดี รับภาระหนี้สินทุกอย่างในบ้านมาแบกเอาไว้บนบ่าจนตัวเองแทบกระอักเลือด ยังไม่ดีตรงไหนทำไมถึงไม่ถูกใจแม่สักที ? ความพยายามของฉันไม่เคยมีความหมายกับแม่เลยหรอ
ร้องไห้ เสียใจ น้อยใจ ตั้งแต่จำความได้ความรู้สึกแบบนี้ก็วนเวียนอยู่กับฉันตลอด ฉันอยากยิ้มให้แม่บ้าง สักครั้งก็ไม่เคย รอยยิ้มแม่เป็นยังไง ? ฉันไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง มีแต่คำด่าทอสาดเสียเทเสียเหมือนฉันเป็นลูกเลว
เจ็บมาจนทุกวันนี้แม่ยังไม่พอใจอีกหรอ!?
"อยากไปไหน "
"ไม่ค่ะ ฮึก ไม่อยากไปไหนเลย " คำตอบของฉันเคล้าเสียงสะอื้นทำให้ดูอ่อนแอและหมดแรงในเวลาเดียวกัน
ฉันฝืนไม่ไหวแล้วต่างหาก เส้นบา
