เพล้ง !!!
เศษแก้วที่แตกกระเด็นเฉียดแก้มขาวจนเป็นรอยมีเลือดไหลซิบออกมา ฉันยกมือขึ้นเช็ดแล้วหันไปมองหน้าคนทำ หลายนาทีที่ฉันพยายามต่อรองไม่เคยเป็นผลเลยใช่มั้ย ?
"สะ เสี่ย ปิ่นกำลังทำงานเสี่ยกลับไปก่อนนะคะ นะคะ "
"ถ้าไม่มีเงิน ก็แค่ขาย สวยๆแบบหนูปิ่นเนี่ย เสี่ยจ่ายไม่อั้นจะเอาเพิ่มเท่าไหร่ขอแค่บอก อ้อนวอน เสี่ยจะให้" ฉันจะอ้วก !!! หลับตายังทำไม่ลงเลย ขอตายดีกว่าขายตัวให้มัน !
"ปิ่นไม่ขาย ! ให้ตายยังไงก็ไม่ขาย "
เพี๊ยะ !
หน้าหันไปตามแรงตบ สาบานว่าถ้ามีมีดอยู่ในมือฉันจะแทงท้องมันให้ไส้ไหลแล้วเฉือนเนื้อออกมาเป็นชิ้นๆ โยนทิ้งให้แล้งกามันกิน ! โกรธจนตัวสั่นแต่ก็ไม่มีปัญญาทำอะไรพวกมันได้เลย
ผู้หญิงมอปลายตัวเล็กๆอย่างฉันทำไมต้องมาเจอเรื่องต่ำทรามและรุนแรงแบบนี้ด้วย แม่เคยรู้บ้างมั้ยว่าฉันกลัว ฉันอยากมีที่พึ่งและโล่ป้องกันจากคนชั่วพวกนี้ เรียกร้องไปก็เท่านั้นเพราะสิ่งชั่วร้ายพวกนี้แม่
