เมียบำเรอ.3 อะไรก็ยอม
1425 Words
"อะไรนะ ห้าล้าน ! ห้าล้านเลยหรอแก้ม "
"ชู่ว เบาๆสิ " อกอีปิ่นจะแตก ได้ยินราคาค่าตัวอาชีพนี้แล้วจะเป็นลม ไม่ใช่การขายตัวแบบไก่กายืนโบกรถแถวฟุทบาท ไฮโซกว่าเยอะมาก รายได้มหาศาลขนาดนี้หาที่ไหนนอกจากถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง เป็นไปได้ยากมากเพราะฉันไม่ชอบเล่นหวย แล้วฉันก็ไม่คิดเสี่ยงโชคด้วยการเอาเงินก้อนสุดท้ายไปทุ่มกับหวยเพื่อหวังรวยหรอกนะ ฉันไม่อยากมีจุดจบเหมือนแม่
ฉันเริ่มสนใจอาชีพนี้ซะแล้วสิ ถ้าต้องเสียตัวขอให้ได้สักครึ่งของแก้มใสก็พอ ไม่ต้องถึงห้าล้านก็ได้แค่ห้าแสนก็พอ
"อย่าบอกนะว่าคอนโดที่แก้มอยู่เนี่ย "
"คุณท่านซื้อให้ " ซื้อคอนโดให้ด้วย ขออธิบายนึดนึง คอนโดห้องนี้ทำเลดีมากติดแม่น้ำมีลิฟต์ส่วนตัวและรหัสรักษาความปลอดภัย ไม่ใช่คอนโดผีสิงมือสองฝาผนังสีลอก มันดีมาก ทุกอย่างในห้องคือของใหม่ทั้งหมด การตกแต่งบิ้วอินโคตรมีคลาสแล้วก็ราคาแพงสุดๆไปเลย
"พูดจริง " แก้มใสพยักหน้ารัวๆแล้วยื่นแก้วน้ำส้มคั้นให้ฉัน หลังจากเรียนเสร็จฉันก็ตามยัยแก้มกลับมาด้วย ที่จริงฉันถูกลากมาต่่างหาก ส่วนพลอยต้องรีบกลับไปรับงานMCต่อ
ไหนๆก็ไม่มีที่ซุกหัวนอนอยู่แล้วก็เลยยอมโดนลาก ไม่คิดไม่ฝันว่ายัยแก้มจะกินหรูอยู่สบายขนาดนี้ อึ้งทึ่งมาก !
"สนใจมั้ยล่ะ มันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ปิ่นคิดเลยนะ"
"แต่ปิ่นเพิ่งว่าลูกป้าแมวหน้าปากซอยไปเมื่อเช้านี้นี่เองนะ" ฉันไม่อยากกลืนน้ำลายตัวเองแล้วก็ไม่อยากเป็นเหมือนแม่
แม่เคยขายตัวมาก่อนแล้วที่เจ็บสุดก็คือ พ่อแท้ๆของฉันเป็นใครก็ไม่รู้ส่วนพ่อคนปัจจุบันสามีใหม่ของแม่วันๆเอาแต่เมา แล้วก็เมา ทะเลาะตบตีกับแม่ทุกวัน ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ฉันจะพาตัวเองออกมานั่งที่สวนสาธารณะเพราะฉันเบื่อแล้วก็เอือมกับพฤติกรรมแย่ๆของพ่อและแม่
"ไม่เหมือนกันนะปิ่น จะไม่มีใครรู้ว่าปิ่นทำอาชีพนี้่ "
"สักวันมันต้องมีสิ ดูอย่างแก้มสิเรารู้แล้วนี่ไง "
"ถ้าเราไม่ชวนปิ่นทำ ปิ่นก็คงไม่รู้หรอก ใช่มั้ย " อืม ก็จริงเพราะแก้มไม่หลุดพิรุทอะไรออกมาเลย
ส่วนลูกป้าแมวแถวบ้านนั่นน่ะอวดซะจนคนเขารู้กันหมด มีแต่แม่ฉันเนี่ยล่ะที่ไม่รู้อะไรเอาซะเลย รู้แค่ว่าเขาหาเงินได้เยอะก็ไล่ให้ฉันไปทำบ้าง ฉันมองหน้าแก้มสลับกับมองไปรอบๆห้องราคาหลายล้าน ต้องรวยขนาดไหนถึงกล้าให้ของพวกนี้ แบบนี้สิรวยจริง
"ถามอะไรหน่อยสิ คุณท่านของแก้มดุมั้ย"
"หมายถึงอะไร เรื่องบนเตียงน่ะหรอ"
"ไม่ใช่ๆ อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนั้นสิ "อยู่ๆก็รู้สึกร้อน เรื่องบนเตียงแสดงว่านอกจากเป็นของเล่นให้เขาแล้วต้องรับบทเป็นทาสบำเรอให้เขาด้วยหรอเนี่ย
"คุณท่านใจดีมาก วันนี้แก้มได้พักเลยชวนปิ่นมาคุยรายละเอียดนี่ไง แก้มอยากให้ปิ่นมีความสุขบ้าง เป็นเด็กเสิร์ฟ รับจ้างล้างจานมันเหนื่อยเพราะแก้มเคยทำมาก่อน " เหนื่อยจริงๆ เหนื่อยสายตัวแทบขาด วันนี้ฉันจำเป็นต้องหยุดงานที่ผับหนึ่งวันเพราะกลัวแม่จะไปตามแล้วอาละวาดโวยวายทำให้ผู้จัดการเดือดร้อน ฉันก็เลยเลือกหยุดงานดีกว่า
"แหม สบายแล้วนี่ไง ออร่าคุณนายจับเลยรู้มั้ย "
"แก้มไม่มีอะไรจะให้ ขอบคุณเพื่อนอย่างปิ่นที่ทำให้แก้มรู้ว่าไม่เคยมีอะไรหนักเกินความสามารถของเรา "
"ไม่เป็นไร เราเพื่อนกัน "
"อ่ะ " ฉันชะงักและงงเล็กน้อยเมื่ออยู่ๆแก้มยื่นซองสีน้ำตาลมาให้ฉัน
"อะไรหรอ "
"เงินที่ปิ่นให้แก้มยืม แก้มจำได้ว่ามันเป็นเงินเก็บทั้งหมดของปิ่น ถ้าแม่แก้มไม่ได้เงินก้อนนี้ ป่านนี้คงได้ไปอยู่สวรรค์แล้ว " ฉันรับซองสีน้ำตาลมาแล้วเปิดดู
"เฮ้ย มันแค่5พันไม่ใช่หรอ" ไม่ใช่แบงค์พันแค่ห้าใบ มันมากกว่านั้น ฉันตาโตหยิบเงินในซองออกมานับ
"ดอกเบี้ยไง "
"ห้าหมื่น แก้มปิ่นไม่ใช่เจ้าแม่เงินกู้รายวันนะ เอาคืนไปเลย " ฉันดันเงินส่วนเกินคืนยัยแก้มกลับไป ไม่ได้หรอก ฉันรับไว้ไม่ได้ มันมากเกินไป
"แต่แก้มอยากให้ เอาไปเถอะ "
"มันไม่ใช่น้อยๆเลยนะ "
"ปิ่นต้องใช้เงินไม่ใช่หรอ ห้าหมื่นนี่ยังไม่พอจ่ายดอกเบี้ยเลยนะ " นั่นสิ หนี้รายวัน ค่าหวย ค่าแชร์ ค่าน้ำ ค่าไฟ มันเยอะไปหมด ที่ผ่านมาฉันทนไปได้ยังไง ทำงานงกๆหาเงินมาใช้หนี้ที่ตัวเองไม่ได้ก่อ เหนื่อยจนอยากตายให้รู้แล้วรู้รอด บางวันไม่มีเงินจ่ายดอกข้าวของในบ้านต้องถูกยึด ทีวีตู้เย็นไม่เหลือแล้ว
"แต่เราเกรงใจ เงินเนี่ยมันเป็นของแก้ม แก้มหามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ปิ่นรับไว้ไม่ได้จริงๆเอาคืนไปเถอะนะ "
"งั้นให้ยืม เอาไปจ่ายค่าเทอมก่อน หาได้เมื่อไหร่ค่อยเอามาคืน " แล้วเมื่อไหร่ฉันจะหาได้ล่ะ ห้าหมื่นเชียวนะ
"แก้ม ขอบใจนะ "
"ช่วยๆกัน หาได้เมื่อไหร่ค่อยเอามาคืน " ฉันมองเงินปีกหนาที่แก้มยื่นมาให้ รู้สึกตื่นตากับมันมาก ต้องทำยังไงถึงจะหาได้มากขนาดนี้ ไม่มีใครอยากเหนื่อยไปตลอดชีวิตหรอกนะ
"อืม "
"ส่วนเรื่องที่อยู่ ปิ่นอยู่กับเราไปก่อนก็ได้นะ เพราะช่วงนี้คุณท่านไม่อยู่ ตามสบายเลยนะ ห้องนอนว่างมีอีกห้อง มีแค่เสื้อผ้าก็เข้าอยู่ได้เลย "
ครืด ครืด
-แม่ -
ฉันมองโทรศัพท์ที่กำลังสั่นแล้วชั่งใจอยู่พักใหญ่
"รับสิ " แก้มใสพยักหน้าแล้วบอกให้ฉันรับสาย ฉันสูดหายใจเข้าปอดแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ
"มีอะไรแม่ "
"อีปิ่น มึงหาเงินมาส่งดอกให้กูเดี๋ยวนี้ บ้านกูจะพังอยู่แล้ว " เสียงตะคอกของแม่ทำให้แสบแก้วหู แก้มใสขยับเข้ามานั่งข้างๆฉันแล้วลูบหลังพยายามปลอบให้ฉันใจเย็น
"ปิ่นไม่มี "
"มึงจะไม่มีได้ยังไง !! ไปทำงานเดี๋ยวนี้ "
"นี่แม่ไปผับมาอีกแล้วหรอ ? ปิ่นบอกแล้วไงว่าห้ามไป เขาจะไล่ปิ่นออกอยู่แล้วนะแม่ "
"กูจะเอาเงิน ไปหาเงินมาให้กูเดี๋ยวนี้ " มือข้างที่กำโทรศัพท์เริ่มจะหมดแรง แม่ไม่ได้โทรมาเพราะเป็นห่วง แต่แม่อยากได้เงิน
"ปิ่นหมดปัญญาแล้ว ค่าเทอมปิ่นก็ยังไม่ได้จ่าย หนี้แม่ แม่ก็ต้องช่วยปิ่นบ้างไม่ใช่ทิ้งให้ปิ่นรับผิดชอบคนเดียว ปิ่นเหนื่อยเข้าใจมั้ยแม่ ปิ่นเหนื่อย !!! " ฉันตะคอกสุดเสียงจนแม่เงียบไป
ถ้าตายไปแล้วตกนรกฉันก็ยอม ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ
"ไม่อยากเหนื่อย มึงก็ไปขายตัวเอาเงินมาให้กู "
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
"ฮึก ฮื่อๆ ฮื่อๆ " ฉันปล่อยโฮแล้วกอดแก้มใสแน่น ไม่ไหว ไม่ไหวแล้วจริงๆ ทำไมแม่พูดแบบนี้
"ปิ่น อย่าร้องนะ อย่าร้อง " เหมือนทุกอย่างพังลงมาหมด ฉันไปต่อไม่ไหวแล้ว เหนื่อยเหลือเกิน ความดีที่ฉันทำมาทั้งหมดแม่ไม่เคยเห็นและเก็บมาใส่ใจบ้างเลยหรอ ทำไมใจร้ายไล่ให้ลูกตัวเองไปขายตัวแบบนี้
"ปิ่นจะไม่ทนแล้ว ฮื่อๆ "
"ปิ่น ใจเย็นๆนะ "
"แก้ม ปิ่นจะทำงาน ปิ่นจะเป็นของเล่นคนรวย "
"แน่ใจนะ "
"ต้องทำยังไงบ้าง " ฉันจะหอบเงินห้าล้านไปโปะหนี้ทุกอย่างให้หมด เหลือเท่าไหร่ค่อยเก็บเอาไว้มาเป็นทุนส่งตัวเองเรียนต่อเมืองนอกให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
"ขั้นแรก ต้องสร้างโปรไฟล์โฆษณาสินค้าก่อน" ฉันพร้อม จะให้ทำอะไรฉันก็ยอม เลือดขึ้นหน้าไม่ไหวแล้วตอนนี้
---------------------
- Writer
