Bir adım ileri gidiyorsam hemen ardında iki adım geri gidiyordum. Hatta bazen ayağım takılıp kurşunu göğsüme sıkabiliyordum. Hem mecazen hem de gerçekte uygulayabilen tek insanım sanırım bunu.
“Gün batımı burada daha güzelmiş.” diyen Nurcan’ın sesiyle düştüğüm yerden çıktım. Yan yana oturmuş gün batımını izlerken iki erkek de ateş başında et pişirmeye çalışıyordu. Yanık kokularını burnumu gıdıklarken gülümsedim. “Sanki en son biz veda ediyormuşuz gibi geliyor bana. Bize son kez gülümsüyormuş gibi hissediyorum.”
“Valla senin gibi derin düşünemiyorum ama buradan daha güzel göründüğünden emin oldum.” dedi Nurcan gülerek.
Bana ayak uyduran sözlerime aynı saniyede altında binlerce anlamı olan sözlerle karşılık veren tek bir adam vardı. O da burnumun ucunda olsa da çok uzaktaydı. Hır
