Gecenin bir yarısı oldu ama ben bir türlü odamdan çıkamadım. Azad ağanın koridorunda bulunan boş odaya gidip bir daha uyarmak bu kez zor geliyordu. Sabah söyledikleri de vardı tabii. Utanmamış umursamamış gibi davranmıştım ama tek kaldığımızda durum ne olacaktı hiçbir fikrim yoktu. Yüzüme vurmaya devam ederse kesin elimden bir kaza çıkacaktı. Altı üstü baktığım için kendini hemen korumaya almıştı iffetli Azad ağamız! Tamam en çok sadık koca oydu!
Canın beni çekiyor.
Çekmiyordu Allah’ın cezası!
Yatağımdan saçlarımı çekiştirerek kalktım ve Kardelen’i huzurlu uykusunda rahatsız etmeden terliklerimi giydim. Mecbur gidecek haddini bildirecektim yine. Sessiz adımlarla odadan çıkarken koridorları da dinlemeyi ihmal etmedim. Gece lambaları açık koridorlardan üst kata çıktığım
