ภาพที่โจวกุ้ยเหมยเห็น คือ… เจ้าหนูยืนอยู่บนหัวจ้าวเฟิง สองเท้าเกาะแน่นไม่ยอมลง แต่คนตัวเกร็งตาเหลือกไม่กล้าขยับ เพราะมันชูสองมือเล็กเตรียมจะข่วนหนังหัวเธอทุกเมื่อ
มองอย่างไรก็เหมือนจับคนเป็นตัวประกันเพื่อต่อรอง
“แก! เจ้าหนู แกลงมาจากหัวเธอเดี๋ยวนี้นะ”
“จี๊ดๆ”
“งื้อพี่กุ้ยเหมย! ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วยง่า..!” จ้าวเฟิงร้องเสียงสั่นน้ำตาไหลอาบแก้ม ปกติก็ไม่ชอบหนูอยู่แล้ว ดันมาเจอตัวแม่ที่ดุร้าย ยิ่งเป็นหนูตกคิวซี มีสีตาเหมือนเลือดสดๆ ยังกับทาสปีศาจของแม่มดสายมืด
“ทำไมมันต้องอึก! ต้องขึ้นมาบนหัวฉัน!”
“ฉันยอมตกลงก็ได้! แต่ออกมาจากหัวเธอก่อน แกต้องการอะไรเรามาคุยกันดีๆ”
“จี๊ด” เจ้าหนูลังเล แต่ก็ยอมคลายกรงเล็บที่กดจิก จ้าวเฟิงยังไม่กล้าไหวติง เพราะมันยังไม่ลงไป
โจวกุ้ยเหมยนวดขมับ รู้สึกว่านำความยุ่งยากกลับมาแบบไม่ตั้งใจ
“สรุปคือ… แกอยากให้ฉันเลี้ยงแกไว้สินะ”
“จี๊ด”
“ทำไมฉันต้องทำแบบนั้น? ต
