บทที่4 - หนอนบ่อนไส้
1198 Words
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!
ในขณะที่สองคนกำลังทำกิจกรรมร่วมกันนั้นอยู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
เอวาใช้จังหวะนี้ผลักแผ่นดินออกไป ท่อนอ็นขนาดใหญ่ได้หลุดออกจากโพลงสวาท เธอจึงรีบใส่เสื้อผ้าในขณะนั้นแผ่นดินอารมณ์ยังค้างอยู่
“เอวา ป้าเอายากันยุงกับผัดลมมาให้”
แกร๊ก ปึก!!
“ว๊าย! เปิดประตูแรงจัง” เอวาเปิดประตูออกไปรีบพุ่งเข้าไปกอดป้าเขียน เธอปล่อยน้ำตาโห่ออกมาโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ
“ฮื้อ อึก ฮื้อ~” ป้าเขียนตกใจทำอะไรไม่ถูกจึงรีบปล่อยยากันยุงกับพัดลมทิ้งแล้วใช้มือลูบหัวเธอเบาๆ
“เอวาเป็นอะไร”
“เอวาฝันร้ายคะป้าเขียน เอวาฝันว่ามีคนเข้ามาทำร้ายเอวา”
“โอ๋ๆ ไม่เป็นอะไรแล้วนะ ป้าอยู่นี้ๆ ไม่มีใครมาทำร้ายหนูได้ที่นี้ปลอดภัยที่สุดแล้ว”
“เอวาขอไปนอนกับป้าเขียนได้ไหมคะ”
“ได้สิ ป้าอยากมีเพื่อนนอนอยู่พอดีเลย”
เอวาคลายอ้อมกอดแล้วเดินไปปิดประตูในขณะที่แผ่นดินยังคงอยู่ในห้องนั้น แผ่นดินนั่งขบกรามโมโหจนเลือดขึ้นหน้า
“เธอกล้ามานะเอวาที่ทำกับฉันแบบนี้ ครั้งหน้าเธอได้สลบคาค..xฉันแน่” แผ่นดินรีบจัดการตัวเองให้เสร็จในขณะที่มือกำลังช่วยตัวเองอยู่นั้น สายตาของเขาเหลือบไปเห็นเช็ค1ล้านบาทที่เขาเคยให้เธอไว้
“ยายเด็กโง่เอ่ย”
07:00 น.
“อ่าว คุณนานิมาทำอะไรแต่เช้าคะ”
“นานิมาทำข้าวต้มให้พี่ดินทานคะ เออ..ป้าเขียนได้ข่าวว่าป้าเขียนพาแม่บ้านคนใหม่มาทำงาน ตอนนี้หายไปไหนแล้วคะ”
“เออ คือ ว่า”
“อ้าว! พี่ดินมาพอดีเลยวันนี้นานิตื่นแต่เช้าออกไปซื้อของเพื่อมาทำข้าวต้มให้พี่ดินทานเลยนะคะ”นานิยิ้มแกล้มปริที่เห็นแผ่นดิน
“แล้วเด็กนั้นละครับป้าเขียน” แผ่นดินละสายตาจากนานิแล้วจ้องหน้าป้าเขียนอย่างต้องการคำตอบ
“คือ..”
“หึ คงจะตื่นสายหรือไม่ก็อู้งาน”
“เปล่านะคะคุณแผ่นดินคือว่าเธอไม่สบายตื่นมาตัวร้อนจี๋เลยค่ะ”
“อายุเท่าไหร่คะ หมายถึงแม่บ้านที่ป้าเขียนรับเข้ามา” นานิพูดเสียงเเข็งแล้วจ้องไปยังแผ่นดิน
“อายุสิบเก้าปีค่ะ” ป้าเขียนรีบตอบขึ้นทันที
“ไหนพี่ดินบอกว่าจะไม่รับใครเข้ามาในบ้านหลังนี้ไงคะ พี่ดินหวงนักหวงหนาไม่ใช่หรอบ้านหลังนี้”
“ไม่เอาน่านานิ พี่รับเข้ามาพี่ก็ไม่ได้คิดอะไรแค่เอามาช่วยงานป้าเขียนเฉยๆ”
“จริงๆ นะคะพี่ดิน”
“จริงสิ นานิเป็นน้องสาวของพี่นะ พี่จะโกหกนานิทำไม ป่ะไปกินข้าวกัน”
“น้องสาวหรอ น้องสาวอย่างงั้นหรอ” นานิบ่นพึมพำเบาๆ เธอรู้สึกได้สายตาที่เเผ่นดินมองเธอเมื่อก่อนกับตอนนี้มันช่างต่างกันเหลือเกิน
ด้านเอวา
“อื้อ ปวดหัวจัง” มือเล็กสัมผัสที่ศรีษะตัวเองเบาๆในขณะที่ตายังคงหลับอยู่
“ตื่นแล้วหรอเอวา”
“ตื่นแล้วค่ะ ป้าเขียนนี้มันกี่โมงแล้วคะ”
“เที่ยงแล้วจ้ะ”
“ห๊ะ!!” เอวารีบลุกขึ้นจากที่นอนจนลืมไปว่าตังเองไม่สบายอยู่
“ค่อยๆ ลุกเอวา” ป้าเขียนรีบไปยุงตัวเอวา
“ป้าเขียนคะ เอวาขอโทษที่ปล่อยให้ป้าเขียนทำงานคนเดียวเริ่มงานวันแรกก็ตื่นสายซะแล้ว”
“ไม่เป็นไรป้าเห็นเอวานอนละเมอเลยรีบลุกขึ้นมาปลุก ป้าสัมผัสตัวเอวาดูตัวร้อนจี๋เลย ป้าเลยปล่อยให้เอวานอนต่อ”
“ละเมอหรอคะ” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย
“ใช่”
“เอวาละเมอว่าอะไรหรอคะ”
“ฉันจะจับคนที่ฆ่าพ่อฉันมาลงโทษให้ได้ พ่ออย่าทิ้งเอวาไปอยู่อย่างงั้นซ้ำๆ จนป้าต้องรีบลุกขึ้นมาปลุกแต่เอวาก็ไม่ตื่น น้ำเสียงเอวาทำให้ป้าขนลุกซู่เลย” ป้าเขียนลูบแขนตัวเองเบาๆหลังจากนั้นป้าเขียนได้หยิบถ้วยข้าวต้มขึ้นมาแล้วยื่นให้เอวา
“อะไรหรอคะ”
“รีบกินข้าวแล้วกินยา จะได้รีบหาย”
“ขอบคุณนะคะป้าเขียน ป้าเขียนใจดีกับเอวาที่สุดในโลกเลย” เธอเผยยิ้มออกมาอย่างดีใจ ตั้งแต่ที่พ่อเธอเสียไปเอวาไม่เคยมีความสุขแบบนี้เลยหญิงวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าทำให้เธอลืมอดีตที่เลวร้ายไปได้ชั่วขณะ
บริษัทแผ่นดิน
“นายครับเรารู้แล้วครับใครเป็นหนอนบ่อนไส้ที่คอยส่งข่าวให้ตำรวจ” ธันย์รีบเข้ามารายงานผู้เป็นนายหลังจากนั้นก็มีบอดี้การ์ดอีกคนนำตัวหญิงสาวเข้ามา
“คุณแผ่นดินทรายขอโทษได้โปรดให้อภัยทรายเถอะนะคะ” หญิงสาวได้ไหว้ขอร้องอ้อนวอนเพื่อให้เขาให้อภัยเธอ
“ให้อภัยอย่างงั้นหรอ เงินที่ฉันให้ไปมันไม่พอใช่ไหมถึงได้เป็นสายให้ตำรวจแค่นอนบนเตียงให้ฉันเอาเฉยๆมันไม่พอใช่ไหม ใครที่มันขัดขว้างในงานของฉัน ฉันไม่เคยปล่อยมันไปแม้แต่คนเดียว”
“ทรายทำตามหน้าที่ได้โปรดให้อภัยทรายนะคะ ทรายจะบอกทุกอย่างขอแค่ให้อภัยทราย ทรายรักคุณนะคะคุณแผ่นดิน”
“แต่ฉันไม่เคยรักเธอ ฉันเห็นเธอเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ของฉันเท่านั้นแต่ตอนนี้เธอได้หมดหน้าที่นั้นไปแล้วที่เหลือก็ไปชดใช้กรรมในนรกซะ”
“แล้วที่ผ่านมาคืออะไรคะ มาทำดีกับทรายทำไมทรายทำทุกอย่างเพื่อคุณ บริษัทนี้ทรายก็ทุ่มเทเพื่อคุณ ทรายยอมอยู่ข้างคุณนะคะคุณแผ่นดิน” เธอสลัดแขนออกจากบอดี้การ์ดแล้ววิ่งไปกอดขาแผ่นดินทันที
“ถึงไม่มีเธอบริษัทนี้ก็อยู่ได้ฉันสร้างมันมากับมืออย่าสำคัญตัวเอง ฉันรู้มาตั้งนานแล้วว่าเธอคือสายตำรวจแต่ที่ฉันยังเก็บเธอไว้เพราะเธอยังมีประโยชน์ให้กับฉัน แต่ตอนนี้หน้าที่เธอได้หมดลงไปแล้วเอาแขนสกปรกของเธออกไป”
“ฮื้อ คุณแผ่นดินทรายรักคุณได้โปรด” น้ำตาไหลพรากเธอรู้สึกจุกอยู่ที่อกกับคำพูดของแผ่นดินเธอรักเขามาโดยตลอดแต่เขากับเห็นเธอเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์
“จัดการให้เรียบร้อย”
“ครับนาย” ธันย์โค้งตัวและรากตัวหญิงสาวออกไป
ครืด ครืด ครืด~
“ว่า”
“สวัสดีครับคุณแผ่นดินอาวุธที่คุณสั่งจะมาถึงภายในคืนนี้ ผมอยากให้คุณแผ่นดินมาเช็คด้วยตัวเองเพราะผมไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นครับ” ปลายสายพูดขึ้นด้วยเสียงเข้มเขาคือผู้ค้าอาวุธที่ทำธุรกิจร่วมกันกับแผ่นดิน
“อืม เดียวฉันเข้าไป”
ติ๊ด!
- Writer
