Chapter.2 รูดซิป
873 Words
"น่ารักที่สุดเลยลูก ดูสิ ฟางกูขอได้ไหม"
"หาผัวสิคะเพื่อนแก้ว "
"ชิ ไม่ค่ะ สมัยนี้ท้องได้โดยไม่ต้องพึ่งตัวผู้ วิวัฒนาการก้าวไกลแล้ว ขอแค่มีเงินในมือ" ผู้หญิงอย่างแก้วใจเคยแคร์เคยสนใจอะไรที่ไหน พี่ทอร์ก็ยืนหัวโด่อยู่ในห้อง ต้องมีสะดุ้งบ้างเพราะเมื่อก่อนพี่ทอร์ก็ทำตัวดีจัดจนทำให้เพื่อนฟางของฉันเกือบเป็นหม้ายผัวตายมาแล้วหลายครั้ง เกือบตายเพราะน้ำมือฉันนี่แหละ เพราะแบบนี้ไงฉันถึงไม่อยากมีผัว แม้แต่คนคุยก็ไม่อยากมี จะต้องเสียตัวสักกี่ครั้งถึงจะพบรักแท้ ไร้สาระสิ้นดีทำไมต้องเอาจิ๋มของตัวเองเป็นเครื่องพิสูจณ์เรื่องราวบ้าบออะไรแบบนั้นด้วย
"ค่ะ แม่มหาเศรษฐีร้อยล้าน แม่นักประพันธ์มือทอง " เกลียดความกระแนะกระแหนของอีเฟย์ที่สุด
"แน่นอน รวยแล้วก็สวยมาก พี่ทอร์คะ ได้อุ้มตัวเล็กบ้างหรือยังคะ" อุ้มเพลินจนลืมถามคนเป็นพ่อเลยว่าได้จับลูกหรือยัง
"อุ้มแล้วครับ น้องแก้วตามสบายเลยครับ "
"อีฟางหลานชื่ออะไร ตั้งชื่อหรือยัง "
"ชื่อเล่นชื่อฟีร่า ชื่อจริง รอให้คุณปู่ตั้ง พ่อของพี่ทอร์จะบินมาถึงพรุ่งนี้เช้า "
"บินมาตั้งชื่อหลานโดยเฉพาะ ว้าว " เชื่อแล้วว่ารวยจริง บินตรงจากอังกฤษเพื่อมาตั้งชื่อหลานสาวโดยเฉพาะ ในที่สุดเพื่อนก็มีความสุขสักที หลังจากที่ต่อสู้กับผู้ชายเจ้าชู้คนนี้มานานแสนนาน ดีใจที่เรื่องจบลงแบบนี้ แต่ว่าการมีลูกไม่ใช่ตอนจบที่สมบูรณ์ของครอบครัวหรอกนะ วันข้างหน้าต้องเจอเรื่องราวอีกมากมายมันคือบททดสอบของชีวิตคู่ ทุกช่วงเวลามีบททดสอบเข้ามาอยู่เสมอ อยู่ที่คนสองคนจะจับมือกันไว้ได้แน่นและนานแค่ไหน
"จะเช้าแล้วไม่กลับบ้านกันเหรอ" ฉันเหลือบมองนาฬิกาที่ผนังห้องก็พบว่าตอนนี้จะตีห้าอยู่แล้ว มัวอุ้มหลานเพลินไปหน่อย ไม่รู้ทำไมต้องเห่อมากขนาดนี้ด้วย
"เดี๋ยวก็กลับแล้ว เย็นๆ จะเข้ามาเยี่ยมใหม่นะ อีเฟย์ตอนเย็นจะมาอีกหรือเปล่า"
"ไม่รู้ดูงานก่อน "
"ขออนุญาตครับ " ฉันหันไปตามเสียงของคนที่เข้ามาใหม่ คงเป็นหมอทำคลอดหลานฉันแน่ๆ เลย ร่างสูงสวมเสื้อกาวน์สีขาวสะอาดตาใบหน้าละอ่อนสวมแว่นสายตา ผิวขาวใสจนฉันอิจฉา แถมยังใส่เหล็กดัดฟัน เป็นหมอจบใหม่แน่ๆ เลย พี่ทอร์นึกยังไงถึงได้ไว้ใจหมอจบใหม่ให้มาทำคลอดเมียตัวเองแบบนี้ เกิดหลานเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง
"คุณหมอเชิญค่ะ "
"คุณแม่เจ็บแผลไหมครับ รู้สึกเวียนหัวอยากอาเจียนบ้างไหมครับ"
"เริ่มเวียนหัวหน่อยๆ ค่ะ "
"เป็นอาการข้างเคียงจากยาบล็อกหลังนะครับ เดี๋ยวหมอจะให้พยาบาลเอายามาให้ คุณพ่อช่วงนี้ต้องช่วยคุณแม่อุ้มตัวเล็กเข้าเต้าด้วยนะครับ "
"แอ๊ะ แอ๊ แอ๊ะ " อยู่ๆ ฟีร่าน้อยก็เริ่มมีเสียงเอ๊าะแอ๊ะออกมา สงสัยเริ่มหิวนมแล้วแน่ๆ
"หิวนมหรือคะ โอ๋ๆ " ฉันเดินมาหาแม่นมที่กำลังนอนนิ่งอยู่บนเตียงเพราะหมอสั่งห้ามขยับไปไหน
"ให้คุณพ่อช่วยดีกว่าครับ" มือของฉันหยุดชะงักขณะที่กำลังช่วยเพื่อนสาวแกะเชือกเสื้อออกเพื่อเปิดหน้าอกเอานมให้ฟีร่ากิน
"คนอื่นช่วยก็ได้นี่คะ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย"
"แก้ว กลับเหอะ "
"เป็นการฝึกความสัมพันธ์ในครอบครัวครับ ต่อไป คุณพ่อกับคุณแม่จะต้องช่วยกัน แต่ถ้าคุณอยากทำก็ไม่เป็นไรครับ หมอแค่อยากให้คนในครอบครัว มีส่วนร่วมมากกว่า" หมอ นี่มันคือการตบหน้ากันกลางสี่แยกไฟแดงเลยนะ แค่อยากช่วยเท่านั้นเอง เห็นว่าพี่ทอร์นั่งอยู่อีกฝั่งฉันอยู่ใกล้ที่สุดทำไมต้องให้พี่ทอร์ลำบากเดินมาด้วย
"แก้ว กลับ " อีเฟย์รู้ว่าฉันเริ่มมีอารมณ์ อารมณ์ที่ว่าคือโมโหอยากซัดหน้าหมอให้หงายผึ่ง จะว่าฉันเสือกก็พูดมาเถอะ อ้อมค้อมอยู่ได้ ต้องตระหนักเสมอว่าที่นี่คือโรงพยาบาล หลานตัวเล็กกำลังมีความสุขกับการได้ดื่มนมแม่จากเต้า เอาล่ะถือว่าให้เกียรติหมอทำคลอด อุตส่าห์ทำคลอดหลานฉันให้ออกมาลืมตาดูโลกอย่างปลอดภัย ฉันจะไม่ถือสา
"เออ กลับก็กลับ ฟีร่าจ๋า ป้าแก้วกับป้าเฟย์กลับก่อนนะลูก "
"ขอบใจมากนะพวกมึง "
"พี่ทอร์กลับก่อนนะคะ " ถึงจะเป็นผู้หญิงเถื่อนในสายตาผู้ชาย แต่ฉันก็มีมารยาทไปลามาไม่ค่อยไหว้แล้วแต่อารมณ์ พอนึกถึงภาพวันที่เพื่อนร้องห่มร้องไห้ขึ้นมาก็เกิดอารมณ์แค้น แต่ก็ต้องพยายามตั้งสติเพราะนี่คือปัจจุบัน ตอนนี้ทั้งคู่มีโซ่ทองคล้องใจคือฟีร่าน้อยผู้น่าฟัด พี่ทอร์สลัดคราบเสือทิ้งจนหมดแล้ว ฉันควรเบาใจได้สักที
"ขอบคุณมากครับสาวๆ "
..................................
- Writer
