ไอ้หน้าหวานกับประธานสุดโหด

Intro

Intro…

สวัสดีครับทุกคน ผมยศวินหรือแยมครับ หรือไอ้แย้มของใครบางคน ผมเรียนวิศวะฯ ครับตอนนี้ก็ขึ้นปีที่ 3 แล้ว ไม่เชื่อล่ะสิว่าหน้าหวานๆ อย่างผมจะเรียนวิศวะฯ ต้นเหตุมาจากหน้าหวานๆ ของผมนี่แหละครับเลยมักถูกล้อว่าเป็นตุ๊ดเป็นแต๋ว ผมเลยตัดสินใจสอบเข้าเรียนคณะนี้มันซะเลย แต่ผมก็ไม่โหดพอที่จะเรียนพวกไฟฟ้า เครื่องกลหรือโยธาหรอกครับ ผมเลยเลือกเรียนวิศวะฯ คอมพิวเตอร์ แต่จะว่าไม่โหดก็ไม่ถูกซะทีเดียวเพราะเรียนและกิจกรรมก็หนักพอๆ กับสาขาอื่น

นอกจากเรียนกับกิจกรรมผมก็ใช้ชีวิตตามปกติธรรมดาของผมไปเรื่อยๆ สังสรรค์กับพวกเพื่อนๆ บ้าง นอกนั้นก็เรื่อยเปื่อยครับ ผมเคยมีแฟนคนนึง คบกันได้เจ็ดเดือนก็โดนบอกเลิกด้วยเหตุผลที่ผมสะเทือนใจที่สุด เธอบอกผมว่าทนไม่ไหวแล้วที่ผมดันสวยกว่าเธอ ทำให้มีผู้ชายมาจีบผมแทนที่จะจีบเธอและที่เธอยอมเป็นแฟนด้วยเพราะเห็นว่าผมน่ารักดีและเทคแคร์ดี เป็นไงครับชีวิตรักผมรันทดดีแท้ นี่ผมก็โสดมาตลอดตั้งแต่เลิกรากับเธอคนนั้น แต่ก็ยังมีหนุ่มมาตามจีบผมอยู่เรื่อยๆ แต่ผมก็ปล่อยๆ ไปครับ ชินเสียแล้ว

ตอนนี้เปิดเทอมได้อาทิตย์กว่าสำหรับปี 3 อย่างพวกผมก็ไม่มีอะไรมากครับยังไม่มีการเรียนการสอน ผมเลยว่างนอนเล่นอยู่ห้อง ผมมีรูมเมทคนนึง ชื่อโจ้ มันเรียนเครื่องกล เป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาล เลยเช่าคอนโดแบบสองห้องนอนอยู่ด้วยกัน ที่เลือกสองห้องนอนไม่ใช่เพราะรังเกียจกันหรอกนะครับ แต่ผมกับโจ้เรียนคนละเวลากัน อีกอย่างไอ้โจ้มันขี้เมาครับ มันเกรงใจผมเลยแยกห้องสะดวกสุด แล้วอีกเหตุผลนึงก็คือสะดวกเวลามันหิ้วสาวขึ้นห้อง วันนี้ก็เหมือนกันครับ ไอ้โจ้ไปกินเหล้ากับเพื่อนเห็นบอกว่าสาขามันได้เป็นประธานนักศึกษาแล้วก็เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับมันด้วยมันชวนผมด้วย ผมสนิทกับเพื่อนมันนะครับแต่เห็นว่าเลี้ยงสาขาผมเลยไม่ไป อีกอย่างเวลาผมเมาแล้วรั่วครับ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ตุบ ตุบ ตุบ

“ไอ้โจ้ เปิดประตูดิ๊”

ผมงัวเงียตื่นเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูแล้วเหลือบไปมองนาฬิกาตรงหัวเตียง 01:50 น. กำลังสงสัยว่าโจ้คงลืมกุญแจหน้าห้อง แต่เอ๊ะ! เสียงนี้ไม่ใช่โจ้ ผมเลยตัดสินใจเดินไปเปิดประตู

แอ๊ด

ตุบ

“เฮ้ย/เฮ้ย” เสียงใครหลายคนหน้าห้องกับเสียงผมร้องออกไปเมื่อมีวัตถุหนัก หนักมากหล่นทับตัวผมจนล้มลงไปกองอยู่กับพื้น ทั้งหนักทั้งเหม็นเหล้าเลยครับ ผมเลยดันไอ้ขี้เมาที่ทับผมอยู่ออกจึงได้รู้ว่าเป็นใคร

“ไอ้ธีร์” ผมเรียกชื่อมันแต่เหมือนมันจะไม่รู้สึกอะไรแล้วครับ มันเมาหลับไปแล้ว

“แยม ไอ้โจ้ล่ะ” เสียงใครบางคนหน้าห้องถามผมแบบเมาๆ อ้อ เสียงไอ้กิจนี่เอง ที่ยืนข้างกันก็ไอ้มิน

“ก็ไปด้วยกันไม่ใช่เหรอ” ผมถามออกไปเพราะโจ้มันยังไม่กลับห้อง ไหนบอกไปกินเหล้าด้วยกัน

“ก็ไอ้โจ้มันบอกจะกลับมาจัดห้องก่อน จะให้ไอ้ธีร์นอนด้วย ไอ้บ้านี่ก็ดันเมาไม่รู้เรื่อง แถมยังหากุญแจห้องมันไม่เจออีก” ไอ้มินเป็นคนตอบผมครับ ก่อนจะหันไปพูดกับไอ้ตัวต้นเหตุที่เมาหลับไม่รู้เรื่อง และผมก็เดาว่าที่พาไอ้ขี้เมามาที่ห้องผมเพราะไอ้คู่หน้าห้องต้องไปหาสาวแน่นอน

“เออ แยม ฝากมันนอนด้วยแล้วกันนะ เดี๋ยวสาวๆ หนีพวกฉัน” นั่นไง ว่าแล้วไม่มีผิด พวกมันพูดก่อนจะทำหน้าตาหื่นอย่างไม่ปกปิด ผมล่ะหน่ายกับพวกมันจริง

“แล้วไอ้โจ้ไปไหนวะ โทรไปก็ไม่รับ ปิดเครื่องใส่กูอีก” ไอ้กิจบ่น

“มันคงไปนอนห้องหญิงมันแล้วล่ะ เมาทีไรหื่นขึ้นหน้าตลอด” ไอ้มินเป็นคนตอบ และท่าว่าจะเป็นเรื่องจริงครับ ไอ้นี่เมาแล้วหื่นตลอด

“งั้นพวกกูไปล่ะ ฝากไอ้ประธานขี้เมาด้วย” ไอ้กิจบอกก่อนจะกอดคอไอ้มินเดินตรงไปที่ลิฟต์โดยทิ้งไอ้ขี้เมาไว้กับผมที่หน้าประตูห้อง ผมส่ายหัวอย่างหมดแรงก่อนจะลากขาไอ้ขี้เมามาไว้ในห้องนอนไอ้โจ้ กว่าจะถึงเล่นเอาหอบ ผมไม่ได้ตัวเล็กนะสูงมาตรฐานชายไทย 175 เซนติเมตร แต่ไอ้ขี้เมานี่มันสูงกว่าผมตั้ง 10 เซนติเมตร แถมยังตัวหนาอีก นี่ถ้าไม่กลัวว่ายามจะเดินมาเจอแล้วคิดว่าไอ้ขี้เมานี่เป็นโจรล่ะก็ผมปล่อยให้มันนอนตากยุงหน้าห้องโน่น

“โอย ถึงสักที หนักอย่างกะควายเลยไอ้บ้า” อดที่จะบ่นมันไม่ได้ ที่จริงผมกับมันก็ไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ เจอกันทีไรกัดกันตลอด เพราะมันเรียกผมว่าน้องแย้มนี่สิ หนักสุดดันเรียกผมตุ๊ด ผมนี่เลือดขึ้นหน้าเลยต่อยปากมันไปทีนึง หลังๆ มันไม่เรียกตุ๊ดครับ ไม่ใช่ว่ากลัวผมจะต่อยมันอีกหรอกนะ แต่มันรู้ว่าผมไม่ชอบมันเลยเลิกแกล้ง แต่ก็ยังเรียกน้องแย้มเหมือนเดิม

ตุบ

ไม่ทันตั้งตัวไอ้ขี้เมามันกระชากแขนจนผมล้มลงไปทับตัวมัน ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ใช้มือยันอกมันไว้ มันยังกอดผมแน่นทั้งที่ตามันปิด มันบ่นพึมพำอะไรของมันก็ไม่รู้ก่อนมันก็ลืมตามาจ้องผม

“ไอ้บ้า ปล่อยสิวะ กอดกูทำแป๊ะอะไร” ผมโวยวายออกไปเมื่อเห็นมันลืมตา

แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อมันโน้มคอผมลงไป…