[Ayane's pov]
Sa sobrang shock ko sa aking natuklasan sa aking sarili, mas naisipan ko na magkulong sa aking kwarto. Sa loob nito alam kong magiging ligtas ako. Para sa akin, ito ang nagsisilbi sa aking safe haven.
Grabe! Kaysa matuwa sa nararamdaman kong ito, feeling ko ay pang-biyernes santo ang aking pakiramdam.
Tinuon ko na lang ang pakiramdam na ito sa pagtapos ng aking ginagawa ng sweater. Nakakatawa dahil marami akong ginawa noon na nagpapatunay na gusto ko si Kentou pero hindi ko man lang nahalata. Ganoon ba ako naging kamanhid? Sarili ko man lang damdamin ay hindi ko alam?
"Kung matapos ko man ang sweater na ito, wala akong lakas ng loob na ibigay sa kanya ito" nanghihinayang na sabi ko at mapait na napangiti
Naalala ko tuloy ang sinabing problema ni Kentou. Hindi niya alam k
