"หึง...จะไปหึงพี่ได้ไง หยีไม่กล้าขนาดนั้นหรอกค่ะ ปล่อยหยี!"
ยาหยีรู้สึกว่าตัวของเธอสั่นพร่ามือไม้เย็นเฉียบไปหมด ไม่ได้รังเกียจเดียจฉันท์อะไรแม้แต่นิด แต่เธอหัวใจเต้นแรงจนกลัวว่าจะถูกจับได้ว่าแอบรู้สึกอะไรอยู่
วงแขนกอดรัดแน่นขึ้นอีกอย่างเอาแต่ใจ..แต่ถ้ามองเผินๆเหมือนคู่รักหนุ่มสาวยืนโอบกอดกันมากกว่า ร่างกายที่แนบชิดติดกัน เนื้อแนบเนื้อทำให้อคินแอบเผลอสูดกลิ่นกายสาวเบาๆ พาให้เลือดในกายปั่นป่วนจนเกิดความปรารถนาบางอย่างขึ้น อยากกลืนกินคู่กรณีตรงหน้าเข้าไปทั้งร่างแบบไม่เหลือให้ใครได้กลิ่นเหมือนเพลงๆหนึ่งไม่มีผิด ทว่า ในตอนนี้เขาหรือจะทำได้ อย่างเดียวที่ต้องทำคือทำใจล้วนๆ
"ไม่กล้า หรือว่า...กลัวแพ้"
ลมหายใจของเขาแตะลงมาบนจมูก..ยาหยีแอบกลั้นหายใจกับกลิ่นบุหรี่อ่อนๆไม่ได้เหม็นแต่มันให้ความรู้สึกประหลาดที่ทำให้กายสาวสั่นเทิ้มแทบจะหลอมละลายเสียตรงนี้ให้ได้
ใบหน้าของเขาไม่เพียงแต่มีพลังเสน่ห์ดึ
