"พี่อคินโกรธหยีอีกเหรอคะ?"
ในขณะที่นั่งอยู่รถมีแต่ความเงียบมาตลอดทาง เงียบจนรู้สึกอึดอัดยาหยีจึงตัดสินใจถามขึ้นมา ความวัวยังไม่ทันหายความควายเข้ามาแทรก ถ้าเขาโกรธก็คงเข้าสุภาษิตนี้พอดี
ยาหยีรู้สึกว่าเธอเอาแต่ทำตัวให้เขาโกรธตลอดเวลาหรือเป็นเพราะว่าเขาไร้เหตุผลกับเธอกันแน่
"เปล่า ไม่ได้โกรธอะไร"
เป็นจริงดังนั้นอคินไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจอะไรยาหยีแต่รู้สึกสะใจไอ้เจ้าหนุ่มหน้ามนคนนั้นมากกว่า ที่วันนี้หน้าหงายไม่เป็นท่าในขณะที่เขาบอกว่าเขาคือคู่หมั้นของยาหยี
"หยีไม่ได้คิดอะไรกับพี่อันดา"
"แต่มันคิด"
"รู้ค่ะ.."
"แล้วทำไมไม่บอกไปว่ามีแฟนแล้ว"
ยาหยีรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมา..เมื่ออคินเอ่ยคำว่า แฟน
"เรา...เราเป็นแฟนกันแล้วเหรอคะ"
"เปล่า แต่กำลังจะบอกว่า ถ้าเจอผู้ชายเข้าหาแบบนี้ แค่บอกว่ามีแฟนไปก็จบ หรือชอบที่มันมาตอแยไม่เลิก"
อ้าว..นึกว่าจะบอกว่าสถานะของเราเป็นแฟนกันซะอีก ดับฝันของยาหยีซะง
