"พี่จะใช้วิทยุสื่อสารนี่ ว.ไปหาคนของพี่....ไม่ได้จะทิ้งไปไหนซะหน่อย"
นัยน์ตาคมซ่อนประกายความห่วงใยเอาไว้ข้างใน อคินก็ยังคงเป็นอคินที่เก็บซ่อนความรู้สึกทุกอย่างเอาไว้อย่างมิดชิด มีเพียงคำพูดของเขาเท่านั้นที่สื่อสารออกไป จะตรงใจแค่ไหนก็ไม่รู้ ไม่สามารถคาดเดาอะไรได้ทั้งนั้น
"ไม่ได้กลัวพี่อคินจะทิ้งไปหรอกค่ะ หยี...หยีเป็นห่วง"
นายอคินวอสอง นายอคินวอสอง!
เสียงวิทยุสื่อสารเครื่องเล็กที่อคินพกมาด้วยดังขึ้นขัดจังหวะพอดิบพอดี เขารีบแบนสายตาออกจากดวงหน้างามหันมาสนใจกับสิ่งที่ต้องทำตรงหน้าต่อ
"พี่ไม่ได้ไปไหนไกล ไม่ต้องเป็นห่วง"
น้ำเสียงแผ่วเบาคล้ายปลอบประโลมหลุดออกมาจากปากหยักเสร็จแล้วอคินก็เดินเลี่ยงไปคุยกับลูกน้องที่ติดต่อมาเป็นการส่วนตัว ทิ้งให้ยาหยีมองตามแผ่นหลังของเขาไปอยู่ห่างๆด้วยความรู้สึกที่สับสนปนเปไปหมด
หญิงสาวเดินไปสำรวจรอบๆบริเวณบ้าง ถ้าไม่ติดว่าเป็นเกาะบ้านพักตากอากาศหลังนี้สวยใ
