"แต่งงานกันแต่ไม่ได้รักกันมันมีอยู่จริงเหรอครับกับคู่สามีภรรยาในยุคนี้?"
แกร่กๆ
เสียงนิ้วมือที่กำลังปะทะอยู่กับตัวอักษรบนพิมพ์ดังขึ้นระรัว แม้มือจะสาละวนอยู่กับแป้นพิมพ์ทำราวกับว่ายุ่งหนักหนา..ก็หาได้มีสมาธิอะไรไม่..พยายามไล่ความรู้สึกที่ไม่ชอบเหล่านั้นออกไป เพราะหากเขายอมรับความรู้สึกนั้นในตอนนี้ ก็เท่ากับว่าเขายอมรับว่าตัวเองกำลังอกหักอยู่
"ไม่ว่ายุคไหน มันก็ไม่หายไปหรอก แต่งงานเพื่อผลประโยชน์มีมากมายในสังคม"
"แล้วคุณต้องการอะไรจากคุณหนูยาหยี"
อคินไม่ตอบกลับอะไรออกมาอีก..แต่เขามีคำตอบอยู่ในใจให้ตัวเองแล้ว เขาเพียงแค่ต้องการครอบครองหล่อนเท่านั้น...ตั้งแต่แรกเห็น เขาก็จดชื่อหล่อนเอาไว้ในใจแล้ว..สาวน้อยผู้ที่มีดวงตาเปล่งประกายดุจดวงดาวบนฟากฟ้าคนนี้เท่านั้นที่คู่ควรกับเขา
หล่อนคือคนที่เขาจองจำเอาไว้มานานแสนนาน แม้แต่เจ้าตัวเองก็ไม่เคยรับรู้
"โอเคไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบ มีอะไรโทรหาผมก็
