หวานใจบอดี้การ์ด (นวนนท์-ณรรรดา)

22.ถอย

ความเดิม- "แล้วเตี่ยคิดว่ายังไงล่ะ"

……………………………………

"ไม่รู้ซิ รู้แต่ว่าเตี่ยพร้อมจะยืนอยู่ข้างลูกสาวของเราทุกสถานการณ์ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ให้ลูกได้เรียนรู้ได้ด้วยตัวเองเถอะแม่"

"ค่ะเตี่ย" วรรณดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับหันไปสบตากับสามีเพียงครู่

สองสามีภรรยาได้แต่ส่งพลังใจไปให้คนที่กำลังออกไปข้างนอกอย่างไม่รู้เลยว่าต้องเผชิญกับสถานการณ์อะไรบ้าง

@โรงพยาบาลเอกชนกลางเมืองท่องเที่ยว

ณรรรดาลงจากรถได้ก็ตรงมาที่ห้องพักของคนที่อยู่ในห้วงของความคิดถึงตลอด เมื่อมาถึงห้องก็เปิดประตูเข้าไปทันทีแต่เธอพบแต่ความว่างเปล่า ห้องถูกจัดไว้เรียบร้อยเหมือนพร้อมใช้ได้ตลอดเวลา แต่ไม่เห็นคนที่คิดถึงเลย เธอเดินเข้าไปตรวจตาดูในห้องไม่พบของใช้ใด ๆ ของคน ๆ นั้นเลย แม้แต่ของเยี่ยมสักชิ้น กระดาษชำระสักแผ่นที่ร่วงหล่นอยู่ที่พื้นที่คนพี่ชอบดึงออกมาใช้แล้วร่วงหล่นลงพื้นอยู่เสมอ ๆ ก็ไม่มี

อีกด้านของผู้มาใหม่

"พี่เค้าไปแล้วยัยใบตองเมื่อสักพักนี่เอง เค้ายืนยันแบบนั้นมาขออนุญาตกับหมอเจ้าของไข้ซึ่งอาการคนป่วยก็ดีขึ้นแล้วจริง ๆ หมอก็เลยอนุญาติ นัดติดตามอาการอีกครั้งเดือนหน้าน่ะ เฮียเป็นคนรับรองเองอนุญาตเองแหละ" เขมณัฐเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่สายตาจับจ้องที่น้องสาวเพียงอย่างเดียว

ฟู่ว……. ณรรรดาพ่นลมหายใจออกมาอย่างต้องการจะระบายอะไรที่อยู่ข้างใน

"เกิดเป็นใบตองที่ยากจังเลยนะคะเฮียณัฐ รักครั้งแรกก็ล้มเหลว พอจะเริ่มรักใหม่กับคนที่ดีกว่าเค้าก็ไม่เล่นด้วยซ๊ะงั้น หนูคงไม่มีค่าในสายตาพี่เค้าใช่มั๊ยคะ อึ่ก.." คนพูดด้วยน้ำเสียงบางเบากลั้นสะอื้นในช่วงท้าย

"ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกยัยน้อง น้องมีค่ามากกว่านั้น ให้เวลาพี่เค้าให้เวลาตัวเองได้คิดไตร่ตรองหัวใจตัวเองดู บางทีระยะห่างอาจจะช่วยให้คนสองคนได้มองเห็นอะไรที่ชัดเจนมากขึ้นนะ" เขมณัฐบอกน้องด้วยน้ำเสียงอบอุ่นแล้วดึงตัวน้องน้อยเข้ามากอดแล้วลูบหลังอย่างปลอบประโลม

"เฮ๊อ..ค่ะ หนูเชื่อเฮียค่ะ อ้อ..ทุกคนรู้อยู่ก่อนแล้วใช่มั๊ยคะ ถึงว่าซิ แม่ตื่นมาเตรียมอาหารให้หนูตั้งแต่เช้า แถมบอกไม่ให้หนูเอารถมาเองอีกต่างหาก"

"อืม.. เมื่อเช้านี้เองแหละ มันเร็วมาก ไม่รู้จะบอกกับเรายังไงดี เป็นไงบ้างล่ะ จะถอยมั๊ย จะไปต่อหรือพอแค่นี้" เขมณัฐเอ่ยวลีเด็ด เพราะอยากให้คนน้องอารมณ์ดีขึ้นบ้างไม่มากก็น้อย

"ถอย แต่เป็นการถอยเพื่อตั้งหลักดูสถานการณ์ค่ะ หนูก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครกันแน่ที่จะทนไม่ได้ก่อน"

"เรามีแผนอะไรหรือเปล่า แต่บอกไว้ก่อนนะว่าห้ามกลับไปยุ่งกับไอ้ปลิงนั่นอีก ได้ข่าวว่ามันมาถาม ๆ หาเราอยู่ ทางนั้นเค้ามีพันธะ ได้ข่าวว่าโดนจัดไปชุดใหญ่ เฮียกลัวว่ามันจะหันมาหาเราอีกน่ะซิ"

"หึหึ ไม่หรอกค่ะ ไม่เด็ดขาด แต่เอาคืนน่ะไม่แน่" ณรรรดาพูดยิ้ม ๆ แต่ดวงตามีประกายวาวโรจน์

ตัดมาที่นวนนท์

หลังจากออกจากโรงพยาบาลมาชายหนุ่มตรงมาที่ห้องคอนโทรลก่อนเป็นอันดับแรก

"อ้าวนิว สบายดีแล้วเหรอ"

ปึ่ก! (เสียงหมัดลุ๊น ๆ ที่ฮุ๊กเข้าที่หน้าอกของคนที่บอกว่าสบายดีแล้วอย่างเน้น ๆ ไม่หนักไม่เบาจนเกินไป)

อุ่บ..แค่ก ๆ แค่ก ๆ "มึงต่อยกุทำไมว๊ะไอ้โจ แม่ง" นวนนท์บ่นไปลูบหน้าอกไปแล้วไอจนตัวงอ

"ไหนบอกว่าสบายดีแล้วไง ทำไมไอเหมือนหมาหอบอย่างงี้ล่ะ หรือมึงหนีอะไร" จิรายุสบถบ่นเพื่อนรักและบัดดี้คู่หูอย่างนึกโมโหในความดื้อด้านของเพื่อนรัก

"เออ กุทำงานในห้องคอนโทรลได้ ถึงจะเตะต่อยเชิงมวยยังไม่คล่องแต่กุก็ยังมีสมองและสองมืออยู่นะเว้ย ว่าจะมาเช็คระบบสักหน่อย ได้ดูบ้างหรือเปล่า"

"ดูไปเมื่อวานก่อน เมื่อวานยุ่ง ๆ เลยไม่ได้ดู ไม่น่าจะมีอะไรนะ หรือว่ามึงสงสัยอะไร" จิรายุตอบเพื่อนด้วยความสัตย์

"เออ..เดี๋ยวกุดูก่อน นี่แหละคือเหตุผลที่กุต้องมา มึงหาเด็กใหม่มาสักคนสองคนที่พอจะมีแววมาเรียนรู้ระบบเถอะ เดี๋ยวกุช่วยสอนให้"

"คนน่ะมันมี แต่ต้องดูกันยาว ๆ ความลับขององค์กรเชียวนะเว้ย ไม่ใช่ว่าจะหาใครก็ได้" จิรายุเอ่ยขึ้นแล้วผ่อนลมหายใจยาว

"อืม กุเข้าใจ ก็ถาม ๆ นายดูแล้วกัน เฮียเกมก็จะไปดูแลบริษัทของตัวเองอย่างเต็มตัวแล้ว ก็เหลือแค่เราสามคน ถ้ามีใครไปอีกคนหละ จะไม่หนักเหรอ หรือมึงคิดว่าไง"

"อืมแล้วกุจะลองปรึกษานายดู" จิรายุเอ่ยขึ้นอย่างเห็นด้วย

"มึงเห็นไอ้ปอนด์มันบ้างมั๊ย ไม่เห็นมันเลย" นวนนท์เอ่ยถามอย่างนึกขึ้นได้เพราะไม่เห็นเพื่อนรักอีกคนเลยตั้งแต่มา

"ไม่รู้มันหายหัวไปไหนได้สักพักแล้ว เหมือนมันมีอะไรในใจ นายก็ถามกุเรื่อยว่ามันเป็นอะไร" จิรายุตอบไปตามความเป็นจริงแล้วหันไปมีสมาธิกับหน้าจอมอนิเตอร์ต่อไป

"อือ.." นวนนท์อือออกับเพื่อนไปอย่างนั้น

นวนนท์พาร์ท

{ผมเห็นเพื่อนมีสมาธิกับการทำงานจึงกลับมามีสมาธิกับงานตรงหน้าบ้าง แต่ไม่ว่าจะรวบรวมสมาธิยังไง ภาพในหัวที่คนตัวเล็กสูดน้ำมูก ปาดน้ำตายังอยู่ในหัวของผมเสมอผมรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้ และที่สำคัญจูบนั้นยังตึดตรึงอยู่ในใจของเขาไม่ลืมเลือน แค่จูบแบบเด็ก ๆ ไม่ได้ล้ำลึกอะไรแต่ทำไมไม่ลืม นี่เป็นสาเหตุที่ผมต้องออกมาก่อนที่เธอจะมาเยี่ยมละครับ..เฮ๊อ}

จบพาร์ทนวนนท์

เวลา 12.05 น.

"ปะ นิว ไปกินของอร่อยกัน เฮียเกมนัดกินข้าวข้างนอก ส่งโลเคชั่นมาให้ล๊ะ" จิรายุเอ่ยยิ้ม ๆ

"อืม..ไปซิ" นวนนท์อือออกับเพื่อนรักแล้วทำท่าจะลุกออกไป