ญาดาลุกขยับตัวช้า ๆ สบตาคมของเวหามองตามทุกการเคลื่อนไหวของเธอ
มือเล็กของเธอสั่นน้อย ๆ ที่เต็มไปด้วยความตั้งใจ เธอเอื้อมไปปลดเข็มขัดของเวหาออก แกร๊ก
เสียงโลหะกระทบกันเบา ๆ ทำให้บรรยากาศในห้องแน่นขึง
เธอไม่หยุดเพียงแค่นั้น…ปลายนิ้วค่อย ๆ เลื่อนลงรูดกางเกงเขาออกทีละนิด
เผยให้เห็นความแข็งเกร็งที่ดันผ้ารัดแน่นอยู่ข้างใน
เวหากัดกรามแน่น พยายามควบคุมลมหายใจที่เริ่มถี่แรง
“ญาดา…คุณรู้ตัวไหม ว่ากำลังทำให้ผมแทบคลั่ง”
เธอไม่ตอบ เพียงก้มหน้าลงช้า ๆ
ลมหายใจอุ่นเป่ารดผิวกายเขา จนร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อย
ริมฝีปากอ่อนนุ่มแนบลงกับแก่นกายที่อุ่นร้อนอย่างเงอะงะ และเต็มไปด้วยแรงสั่นสะท้าน
เสียงครางเขาหลุดจากคอเวหาอย่างห้ามไม่อยู่
"อืมมม...."
มือใหญ่ยกขึ้นสอดเข้าไปในเส้นผมเธอ กดศีรษะเบา ๆ ราวกับจะสูญเสียการควบคุม
“ช้า ๆ …แบบนั้นแหละ ญาดา” เขากระซิบ เสียงพร่าแตกต่างจากทุกครั้งที่เคยพูด
แม้เธอยังไม่คล
