วันนี้อีฟไม่ได้มาเรียนเขาทักไปหาและเขาก็ได้คำตอบกลับมาว่าอีฟไม่สบาย.. กินยาพักผ่อนแล้วพรุ่งนี้ก็จะไปเรียนตามปกติแล้ว.. เขาว่าช่วงนี้อีฟแปลกไปนะ แต่เรื่องไม่สบาย.. ใครๆ ก็ไม่สบายได้ แต่ที่เขาบอกว่าอีฟเปลี่ยนไปก็คือบางครั้งเขารู้สึกว่าอีฟมีอะไรที่ปกปิดเขาอยู่และอีฟก็ไม่อยากให้เขารู้.. แต่จะให้เขาไปขู่ถามเอาความจริงจากอีฟมันก็เป็นไปไม่ได้แน่นอน.. เขาทำได้แค่รอให้อีฟบอกเขาเอง..
“เพื่อนรักของนายไม่มาเหรอ? ไม่ใช่นอนกับเสี่ยเพลินจนลืมมาเรียนมากกว่า…”
เขารู้เลยว่าใครเป็นคนพูด… จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากมะปราง เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมะปรางถึงชอบหาเรื่องอีฟนักทั้งที่อีฟไม่เคยจะหาเรื่องใครสักคนเลยตั้งแต่ที่เขารู้จักมาแต่คนอื่นนี่สิขยันหาเรื่องอีฟกันจัง..
“นี้.. ฉันคุยกับนายนะบอม.. นายจะมาทำเมินใส่ฉันแบบนี้ไม่ได้นะ…”
“มะปราง.. เธอไม่เบื่อรึยังไงที่ว่าไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีเธอก็ขยันมาหาเรื่องอีฟน่ะ.. เธ
