ในที่สุดเขาก็ได้เมียสักทีและที่นี้แม่ของเขาก็จะได้ไม่ต้องกระแหนะกระแหนเขาเกี่ยวกับเรื่องลูกเรื่องหลาน.. เพราะตอนนี้แม่เขาได้พาอีฟและน้องอ้ายไปอยู่บ้านท่านแล้วนั่นเลยทำให้เขาต้องมาอยู่บ้านแม่แทน.. เมื่อก่อนเขาไม่อยากมาที่นี่สักเท่าไรเพราะมาทีไรเขามักจะเจอแม่บ่นเรื่องนิสัยที่เหมือนป๊าไปทุกวันๆ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วเพราะว่าตอนนี้เมียและลูกของเขามาอยู่กับแม่ถามว่ามาตอนไหน.. ก็ตอนที่เขาพาอีฟไปจดทะเบียนสมรสนั่นแหละ แม่นะรีบพาน้องอ้ายกลับบ้านท่านทันทีเมื่อมาถึงคอนโดเขาและอีฟหาลูกไม่เจอจนเขาต้องโทรหาป๊าและป๊าก็บอกว่าแม่ได้พาน้องอ้ายมาที่บ้านของท่านแล้วสุดท้ายอีฟร้องไห้.. กว่าจะปลอบได้หลังเขานี่แทบขาด.. เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะว่าอีฟฟาดเอาๆ แล้วก็ด่าเขายกใหญ่แต่ไม่ได้ด่าคำหยาบคายนะจะเรียกว่าด่าก็ไม่ได้เรียกว่าบ่นจะดีกว่า…
“อีฟ.. ไปทำงานด้วยกันไหม.. เค้าจะได้มีกำลังใจ..”
“ไม่ว่างต้องเลี้ยงน้องอ้าย
