นึกตำหนิขึ้นมารอยยิ้มแบบนั้นเหตุใดไม่เคยมีให้เขา แต่กลับให้อีกคน สีหน้า ท่าทางดูมีความสุขเสียเหลือเกิน หันหลังกลับมาเดินถึงโต๊ะอาหารลากเก้าอี้นั่งลง
“เสริฟ์อาหารได้เลย!”สั่งเสียงเข้ม
แม่บ้านรีบทำหน้าที่ เห็นอารมณ์เจ้านายไม่ค่อยดี
มิรันเปิดประตูบ้านพักออกมา มองเห็นเพื่อนกับผู้ชายนิสัยแย่กำลังพูดคุยสนุกสนาน ดวงตาเรียวหรี่ลงคิดจะจีบเพื่อนเธอเหรอฝันไปเถอะ ก้าวฉับๆ สายตาสะดุดถังน้ำวางอยู่หยิบแล้วเปิดน้ำใส่ หิ้วเดินมาถึง แพททิเซียชะงักยกมือโบกเพื่อทักทาย
“อ้าวรัน ตื่นแล้วเหรอ!”มิรันหยุดเท้าดวงตาเบิกกว้าง
จังหวะนั้นบอดี้การ์ดหนุ่มลุกยืนขึ้น หญิงสาวกระโจนเข้าหาอย่างน้อยขอแค่เอาถังครอบหัวให้สะใจก็ยังดี แต่เท้ากลับสะดุดเนินดิน
ตุบ!
ถังน้ำตกสู่พื้น ร่างบางล้มลงใบหน้าซบอยู่ตรงแผงอกของเขา มิรันผงะรีบผลักออกห่าง ใบหน้าแดงซ่านความอับอายเข้าแทรก แพททิเซียหัวเราะร่าออกมาน้ำตาแทบไหลเมื่อเห็นเพื่อนซุ
