ร่างบางสาวเท้าลงจากชั้นบนในช่วงเวลาตีห้าของวันใหม่ เมื่อคืนไม่อาจข่มตาหลับลงได้ เพราะเฝ้ามองหน้าประตูบานนั้นใจจดจ่อ คิดแผนการช่วยบิดาแต่ต้องแลกกับความโกรธเกรี้ยวของเซ็ท แต่เธอจำต้องทำเช่นนั้นเพราะหากไม่ลงมือพ่อคงไม่มีทางรอดได้
เสียงฝีเท้าไล่หลังดวงตาเรียวช้อนมองด้านบนเห็นร่างสูงกำลังลงมา หัวใจเต้นหนักไม่หยุด ลมหายใจเริ่มติดขัดเป็นห้วงๆ มือเกร็งชื่นเหงื่อมองเขาเว้าวอนอยากเข้าไปขอร้องให้ปล่อยบิดาไป แต่จากสายตาแข็งกร้าวคู่นั้นคงไม่มีทาง เซ็ทมองหญิงสาวเหมือนอากาศธาตุเดินผ่านเลยโดยมีเกรเต้ติดตามด้วย มือสองข้างจับกันไปมาน้ำตาปริ่มใจภาวนาขออย่าให้พ่อเป็นอะไร หันหลังเข้าครัวเพื่อช่วยแม่บ้าน
“ป้าคะวันนี้หนูช่วยนะคะ”ใบหน้าซีดเซียว
“ไม่ต้องก็ได้ค่ะคุณแพท ป้าทำได้ คุณแพทเป็นอะไรหรือเปล่าสีหน้าดูไม่ดีเลย”
“เปล่าค่ะ แพทอาจจะนอนน้อยไปหน่อย”ยิ้มเก้อๆ ออกมา
“งั้นไปพักเถอะค่ะ ไม่ต้องมาช่วยป้าหรอก”แม่บ้
