ก๊อก! ก๊อก!
อีกครั้งที่ร่างสันทัดจำต้องลุกจากเตียงเพื่อเปิดประตูห้องนอน เห็นเพโต้ยืนอยู่
“มีอะไรหรือเปล่า”ถามเสียงแข็ง
“ผมมีเรื่องปรึกษา เรื่องที่ท่านรัสตินสั่งให้คุณกับผมทำร่วมกัน”
สีหน้าคนฟังขรึมลง อ้าประตูให้กว้างขึ้น
“เข้ามาสิ”
แผนที่ถูกกางออก ทางเข้าออกในโรงแรมถูกศึกษาสำหรับเขาแล้ว การเข้าออกที่นี่ง่ายยิ่งกว่าอะไรเพราะเปรียบเสมือนบ้านหลังที่สอง
“ถ้าคุณชำนาญพื้นที่ ผมขอรออยู่ข้างนอกดีกว่า”เพโต้ออกความเห็น
“ตามใจก็แล้วกัน ผมไม่ว่าอะไรหรอก”
“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ผมจะมาพบคุณตอนสี่ทุ่ม เราจะเริ่มงานกันตอนตีหนึ่งตกลงไหม”
“ได้”ฟาวิโอ่รับคำ
ผู้มาเยือนกลับไปเหลือเพียงความว่างเปล่าในห้อง ฟาวิโอ่ถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ความกังวลเกาะกิน จะทำยังไงถึงจะช่วยโรงแรมไว้ได้ มันเสี่ยงมากเกินหากเกิดอะไรขึ้นคนมากมายจะต้องจบชีวิตลง โหดเหี้ยมจริงๆ มิน่าล่ะท่านซานโต้ถึงอยากกำจัดนัก
ยืนมองตัวเองหน้ากระจ
