LASON MONG HALIK

Chapter 5

Chapter 5

"Oy, ang daya mo, mali kaya ang sagot mo. Dapat sa akin ang score na 'yan," reklamo ni Deinver.

Kanina pa kumukulo ang dugo ko sa babaeng ito, sobra kong makatawa. Wala namang ikakatawa sa pinagagawa nila ni Deinver, masyadong papansin talaga. Kakainis!

"Buddy, why don't you join us? Masaya ng laro ng' to, I swear," yaya sa akin ni Deinver.

"No, thanks kayo na lang," walang gana kong tugon, paano naglalaro sila ng bugtong. I hate corny topics. Pambata lang ang riddle game. Si Cris, ay tila may sariling mundo, busy kalalaro ng Mobile legend.

"Sabihin mo naiinis ka lang, dahil hindi sayo ang attention ni Apple," saad ng aking isipan.

"Hmmp, paki ko sa kanila," I murmured while I'm continuing watching Netflex in my phone. Ngunit wala akong naintindihan sa pinapanood ko dahil nasa kay Apple, ang atensyon ko.

"Wooh, I win, I win!" Sigaw ni Apple, na mas lalong ikinainis ko. Ngayon pa lang sila nagkikita dalawa pero feeling closed na kaagad ang dalawa.

"Will, you shut your mouth! Hindi niyo ba nakikita may pinapanood ako. Ang ingay niyo! Para kayong bata kung umasta!" Sigaw ko sa kanilang dalawa ng hindi na ako makatiis. Bakit ba sinasama ko ang babaeng ito papunta rito.

Dienver is my third cousin, for my father side. May usapan kami na mag laro ng tennis kasama si Luke and Cris, pero ang lokong Luke, ilang minuto na ang nakalipas hindi pa rin dumating. That's why, hindi pa kami na nakapagsimula.

"Oh, ayan. Nagalit na ang lolo niyo. Ang ingay niyo kasing dalawa," natatawang saad ni Cris, na ngayon at tapos na sa kanyang paglalaro.

Umaktong nilagayan ng zipper ang bibig ng dalawa. Kaya mas lalong kumukulo ang dugo ko. Marahas akong tumayo sa kinauupuan ko.

"Hindi ko na maghihintay pa si Luke. Uuwi na ako." nagsisimula na akong maglakad ngunit napansin kong hindi sumusunod si Apple, sa akin.

"Hey, ayaw mo bang sumama sa akin? Gusto mo bang dito ka na lang?" naiirita kong sabi sa kanya.

" So-sorry po, senyorito. Salamat rin Dein-" hindi ko na siya pinatapos sa kanyang nais pangsabihin at hinatak ko na siya palabas ng bahay ni Deinver. Bakit hindi na lang sumusunod sa akin at kailangan pa talagang magpaalam.

I should be having fun now. But this woman ruined my day. She must be punished.

"Aray, senyorito nasasaktan po ako," reklamo niya sa akin. Masyadong napahigpit ang pagkahawak ko sa kanyang pulsuhan. Na konseniya naman ako bigla at niluwagan ko ang pagkakahawak sa kanya. Mabilis kong binuksan ang front seat ng aking sasakyan at walang anu-ano kinarga ko siya papasok sa loob.

Nagsisiksikan kami ngayon sa frontseat ng aking sasakyan, hindi ko pa rin ito binitawan.

"Si-senyorito, maari mo na po ako-"

Hindi ko na siya pinatapos pa. But I sealed her lips with my kiss. Marahas at mapusok ang paraan na paghahalik ko sa kanya. Mas lalong napaawang ang kanyang labi ng diinan ko pa ang pagkagat ko sa kanyang pang-iibabang labi.

" Ahhh," munting ungol na lumabas sa kanyang bibig. Nagsimulang maglakbay ang ang aking kamay sa kanyang malambot na katawan. Ayaw kong sa iba mapunta ang atensyon niya. Napasinghap pa ito ng ipasok ko sa kanyang bibig ang aking mainit na dila at nakipag espadahan sa kanyang dila.

Simula na rin itong tumugon sa mga halik ko, ngunit mabilis kong inilayo ang aking labi sa kanyang labi. Napangisi pa ako ng habulin nito ang labi ko.

Nagmulat ito ng mga mata. Napayuko ito at kitang-kita ko ang sobrang pamumula sa kanyang pisngi. I need to stop my self, dahil baka maangkin ko pa siya dito sa loob ng kotse ko.

Hinawakan ko ang kanyang baba at itinaas ko ito ng bahagya upang magpantay ang aming paningin. Tinitingnan ko siya ng mata sa mata.

"Next, time, h'wag kang makipag - usap kahit na sinong lalaki. Kung ayaw mong maparusahan sa kita. Lalong -lalo na ang Deinver, na 'yun. I know him! Napakababaero ng gagong' yun."

Tumango lamang ito sa akin. At bahagyang ngumiti. Hindi ko alam kong anong ikinangiti niya.

" That's good," bahagya kong pinisil ang ilong niya. Na mas lalong ikinapula sa pisngi nito.

Bumaba na ako ng front seat at patakbong lumipat sa driver seat. Ilagyan ko siya ng seat belt bago sinimulang paandarin ang sasakyan. Bahagya itinagilid niya ang kanyang mukha ngunit kita ang pagsilay ng kanyang munting ngiti.

Araw ng linggo ngayon kaya ako nakapagliwaliw ako. Masyadong strict si lolo sa araw ng trabaho, lagi itong nakabantay sa lahat ng mga kilos ko. Tomorrow it's Monday, another tiring day. Maglilibot na naman ako sa aming coconut farm, kasama ang lolo Romano, and the wholeday I spend my day working. Nag-aaral ako kung paano ang paggawa ng alak. But honestly, I hate living in the province, kung hindi lang sa kagustuhan ni lolo na ako ang muna ang mamahala sa Distilliria ay hindi ko gugustuhin na mamalagi rito. Pakiramdam ko hindi ako mabubuhay sa probinsiya, walang bars, at pagtugtug na musika ang buhay ko. Mayroon akong banda sa Maynila, na naiwan ko. Dahil hindi raw nakakabuhay ng pamilya ang pagbabanda. Gustuhin ko man na tanggihan ang lolo, pero hindi ko magagawa ayaw kung maging dahilan sa muling pagkakasakit niya. At isa pa kailangan na ring magpahinga ni lolo, masyado na itong matanda para mamahala. Pero tila yata nag-iba na ang hangin dahil ngayon ayaw ko namang umalis sa hacienda. Masyado na akong nag-e-enjoy rito.

Nilingon ko si Apple, na mahimbing na natutulog nasa lungsod pa ng bukidnon ang bahay nila ni Deinver, it takes one hour to travel pabalik ng Hacienda Felimina.

Nag-aalala ako, baka nagugutom na ito. Kaya tumigil ako sa isang kainan na nadaanan namin.

"Hey, sweetie. Wake up," bahagya kong tinapik ng kanyang pisngi. Ngunit hindi pa rin ito gumigising.

"Wake up," malanding tinig ko habang bumubulong sa kanya tainga. Bahagya ko pang dinidilaan ito. Naikinagising niya.

"Senyorito, bakit po? Nandito na ba tayo sa hacienda?" wika nito na bahagyang kinusot ang kanyang mga mata.

"Nope, not yet. Pero kumain muna tayo. Baka nagugutom ka na,"

Tumango lang ito sa akin, halatang pinipigilan ang mgiti nito.

Nauna akong bumaba ng sasakyan at umiikot sa kabilang side upang pagbuksan ito ng pinto. Hinatak ko ang kanyang papasok sa loob. Wala na akong ibang nakikitang makakainan, kaya rito na lamang kami kumain sa maliit na karenderya. Pagpasok namin sa loob, may grupo ng mga kabataan na nag videoke.

"Seatdown here," utos ko sa kanya at ipinaghila ko ito ng upuan. Pansin ko kasi ang pagtitig ng ibang kalalakihan sa kanya.

"Sir, pogi. Ano'ng order mo,"

Isang order ng adobong manok, paksiw na bangus, kaldereta at dalawang pineapple juice ang inooder ko.

"Say ahhh,"

"Senyorito kaya ko naman po. Nakakahiya ang daming tao." reklamo nito. Ang kupad kasi niyang kumain. Kaya siguro hindi ito tumataba dahil kunti lang ang kakainin.

"Why? Kinakahiya mo ba ang isang Zyler Terence Villamor?"

"Hindi naman po sa gan'un sen-"

" Choose, you open your mouth? Or I'll kiss you, right here! right now!" pagbabanta ko sa kanya. Kaagad naman niyang ibinuka ang bibig nito. Nag blushed naman ito ulit ng marinig nito ang tuksuhan ng mga tao sa loob.

Tumayo ako sa aking kinauupuan at nagtungo sa may Videoke machine. Kailangan pa pala ng limang piso para gumana ito. Kumuha ako ng isang libo sa aking wallet at pinapalitan ko ito ng isamg limang peso. Nagulat pa ang may-ari ng karenderya.

Insert five peso coin, sa butas ng videoke machine.

Perfect by: Ed Sheeran ang pinili kong kantahin. Nagsipalakpakan ang mga tao ng magsimula na akong kumanta.

"I found the love for me, Darlin, just dive right in and follow my lead,"

"Ang pogi at galing pang kumanta," wika ng mga ito sabay nagtitilian. Mas lumakas ang hiyawan nang nagsimula akong naglakad palapit kay Apple. Inilahad ko ang aking kamay ng makalapit ako sa kanya. Tila nagdadalawang isip pa ito kung tatanggapin ba o hindi ang nakalahad kong palad. Ngunit sa huli ay tinanggap niya ito at tumayo.

"I found the girl, beautiful and sweet, oh, I never knew you were the someone waiting for me,"

Mataman kong tinitigan ang kanyang mga mata at walang pasintabing hinahalikan kong muli ang kanyang mga labi. Pakiramdam ko na a-addict na ako sa labi nito.