Conrad Ramirez THE CONFUSION ON Sebastian’s face was evident as he walked near where I was sitting. He pursed his lips and extended his both arms asking me why I came back while I was just rushing to say goodbye to him. “May nakalimutan ka?” he chuckled. Sumunod na dumating ay ang asawa nito at anak nila na pinalapit pa sa akin para bumati. I just glanced at the kid and nodded before I turned to Seb. “Can I talk to you for a moment, Seb?” Tumayo ako at lumapit sa kanya, masydong seryoso ang mukha ko kung kaya agad nitong nabasa na importante ang dahilan ng pagbabalik ko sa bahay niya. “Sure… in my office.” He shifted at his wife and kissed his kid. “We will wait for you guys for dinner. Sumabay kana sa amin maghapunan, Conrad,” aniya ng asawa nito tsaka siya ngumiti at tinalikuran

