หลังคุยกับเอมิเลียจบ คนกดวางคือเขาพร้อมรอยยิ้มค้าง เสี้ยววินาทีนั้นเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ยูรีเปิดประตูเดินออกมาพอดี น่าเสียที่ไม่เห็น เพราะเขาเห็นเธอก่อน
ชายหนุ่มขมวดคิ้วยุ่ง ยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกาอีกครั้งแทนการถาม ร่างบางที่เดินช้าเข้ามาจึงได้แต่ก้มหน้างุด
" ขอโทษที่ช้านะ ไม่คิดว่าหมอจะเอกซเรย์ด้วย "
" งั้นเหรอ? หมอว่าไง .."
" ไม่มีอะไรแตกหัก มีแค่แผลถลอก "
เรอัสซ์ลอบถอนหายใจ หรี่ตามองกลางศีรษะที่กำลังก้มเพราะประหม่าเขา
" ก็ดี ไปเถอะ "
ร่างสูงบอก รอให้เธอเดินนำไปก่อน เขาจึงจะเดินตาม ท่ามกลางคำถามมากมายของผู้คนที่มองอยู่ซึ่งเขาไม่รู้จัก ก่อนจะเดินออกมาถึงลานจอดรถ
" หิวไหม? "
เสียงถามทำลายความเงียบอีกครั้ง ครั้งนี้ทำให้เขารำคาญพอควร เพราะเธอไม่ตอบ กลับส่ายหน้าช้าๆ แล้วหันไปทางอื่น
" ถ้างั้น บอกพิกัดบ้านเธอมา "
" กลับไปส่งที่หน้าโรงเรียนได้ไหมคะ "
" ไม่ได้"
" คะ? "
สุดท้ายเลี่ย
