" ฮัลโหล ใครน่ะ"
ดวงตากลมโตกลอกไปกลอกมามองเพดาน รอฟังเสียงพูดของคู่สนทนา ที่มีแต่เสียงเพลง และคลื่นบางอย่างซึ่งเธอฟังไม่ค่อยจะออก หลังเบอร์แปลกนี้โทรมาในขณะกำลังนั่งอ่านหนังสืออย่างเงียบเชียบ ทว่ากลับไม่มีใครพูด จนเธอรู้สึกรำคาญอยากจะกดวางให้รู้แล้วรู้รอด แต่อีกใจก็ใคร่รู้ว่าเป็นใคร จึงถือสายรอก่อน
" ถ้าไม่พูดจะวางแล้วนะ "
(เอ่อ..)
เพียงแค่ปลายสายครางเสียงทุ้ม ไม่ได้พูดออกมาชัดถ้อยชัดคำ แค่นั้นใจเธอก็กระตุกทันที เพราะสิ่งนั้นกำลังจะบอกเธอว่า เขาคือผู้ชาย
" โทรผิดเหรอ?"
และทั้งที่รู้ว่าเขาต้องดุ เดาจากหลอดเสียงที่แหบพร่าและทุ้มใหญ่ แต่ความอยากรู้ กลับทำให้เธอเอ่ยถามไป กลายเป็นชวนเขาคุย
(อืม.. พอดียืมโทรศัพท์บรูโน่จะโทรหาเพื่อน มือฉันคงพลาดไปโดนเบอร์เธอเข้าน่ะ)
" อะ..เอ๋?บรูโน่เหรอ ถ้างั้นนายก็คือ.."
(ขอโทษทีนะ)
ติ๊ด!
" อะ อ้าว~ "
ทว่าไม่ทันได้เข้าใจยังจับต้นชนปลายไม่ถูก เขาก็ชิง
