แผลสดอาบไปด้วยเลือด ทำเธอเจ็บเพียงอึดใจไม่นานก็คงหาย แต่เจ็บใจนี่สิ จะแก้อย่างไร?
แคนเชลสกี้ มองบาดแผลนั้นพร้อมกัดฟันกรอด ก่อนค่อยๆ ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จำต้องยืนกระต่ายขาเดียว งอเข่าข้างที่เจ็บเพื่อการทรงตัว และบรรเทาความเจ็บปวดให้ทุเลาชั่วคราว ดวงตาหวานหยดกลมโตราวกับปลานิลตามแบบฉบับของสาวเอเชียจ้องเขม็งผ่านม่านน้ำตาซึ่งปริ่มออกมาแค่คลอไม่ได้ล้นเอ่อไปยังผู้ร้ายกลุ่มนั้น ที่ริอยากจะเป็นฆาตกรตั้งแต่เด็ก
ไม่อยากจะคิดเลย หากเมื่อกี้เธอหัวฟาดพื้นไปจะเป็นยังไง เพราะถัดไปอีกหน่อยก็เป็นพื้นที่ต่างระดับแล้ว
" ฉันไปทำอะไรให้พวกแกไม่พอใจมากเลยงั้นหรือ?? "
ร่างบางกัดฟันถาม นัยย์ตาลุกวาวร้อนฉ่าดุจเปลวไฟ ความโกรธปนเจ็บมีมากพอที่จะแผดเผาได้ ทว่าสังขารไม่เที่ยงธรรม
..เธอเจ็บเหลือเกิน
" ถามออกมาได้ ก็แกอยากไปยุ่งกับ Black dragon ทำไม? "
" แค่นั้นเองหรือ?? "
"...."
" เท่านั้นเองใช่ไหม ที่สั่งให้พ
