มอเตอร์ไซค์คันใหญ่สีดำท่อดังสมกับความใหญ่โตของรถ แล่นด้วยความเร็วสูงจากจุดเริ่มต้นที่ไฮสคูล มุ่งหน้าสู่จุดหมายปลายทางเป็นคอนโดหรูแห่งหนึ่ง แล้วผ่อนแรงชะลอความเร็วเปลี่ยนเป็นช้า ก่อนถึงโค้งเลี้ยวเข้าตรอกซอย ผ่านไม้กั้นที่ผู้รักษาความภัยประจำป้อมเปิดให้โดยไม่ต้องรอให้ถึง ไปยังลานจอดรถใต้ตึก
ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตใสแววปานปลานิลปิดแน่นมาตลอดทางเพราะความกลัว ขึงขึ้นนับแต่นั้น ก่อนจะหายใจเข้าปอดสุดลึกแล้วปล่อยออกเต็มแรงจนโล่งอกก็ตอนเขาจอดสนิท
" เฮ้อ~ ถึงสักที "
ตามด้วยประโยคเผอเรอที่ทำคนขับถึงกับหลุดยิ้ม พลางส่ายหน้าด้วยความเอ็นดู
" ถึงสักทีก็ลงสิ จะนั่งอยู่บนนี้อีกนานไหม"
ทว่า กลับแกล้งทำเสียงดุให้เธอนั่นหวาดหวั่น ใจสั่นเล่น
ได้ผล ร่างบางชะงัก เร่งลงจากรถอย่างลนลานพลางมายืนยิ้มแฉ่ง ก็ตอนปลดหมวกกันน็อกไม่ออก
" มานี่.."
สร้างความลำบากให้บรูโน่ต้องช่วย และนั่นเหมือนการหาเรื่องใส่ตัวเอง หลังเผล
